ਅਨੰਦ—ਭਾਗ 6 ਧੰਨ ਹਨ ਓਹ ਜਿਹੜੇ ਦਯਾਵਾਨ ਹਨ

(English Version: “Blessed Are The Merciful”)

ਇਹ ਪੋਸਟ ਪਰਮ—ਅਨੰਦ ਉੱਤੇ ਪੋਸਟਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਵਿੱਚ 6ਵੀਂ ਪੋਸਟ ਹੈ—ਇੱਕ ਭਾਗ ਜੋ ਮੱਤੀ 5:3-12 ਤੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਭਾਗ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੇ 8 ਰਵੱਈਏ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਪੰਜਵੇਂ ਰਵੱਈਏ ਨੂੰ ਦੇਖਾਂਗੇ—ਦਇਆ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੱਤੀ 5: 7 ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, “ਧੰਨ ਹਨ ਓਹ ਜੋਂ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।”

*******************

ਜਦੋਂ ਜੌਨ ਵੇਸਲੀ ਜਾਰਜੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਸੀ, ਤਾਂ ਗਵਰਨਰ ਜੇਮਜ਼ ਓਗਲੇਥੋਰਪ ਕੋਲ ਇੱਕ ਨੌਕਰ ਸੀ ਜੋ ਵਾਈਨ ਦਾ ਇੱਕ ਜੱਗ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ ਪੀਂਦਾ ਸੀ। ਓਗਲੇਥੋਰਪ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਕੁੱਟਿਆ ਜਾਵੇ, ਇਸਲਈ ਵੇਸਲੇ ਓਗਲੇਥੋਰਪ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨੌਕਰ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ।

ਅਤੇ ਰਾਜਪਾਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕਦੇ ਮਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ।” ਜਿਸ ‘ਤੇ ਜੌਹਨ ਵੇਸਲੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਤੋਂ ਆਸ ਹੈ, ਸਰ, ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਪਾਪ ਨਾ ਕਰੋ।”

ਸਿਰਫ਼ ਵੇਸਲੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਵੀ ਦਇਆ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਤੁੱਛ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣਾ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਰੋਮੀਆਂ ਲਈ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਰੋਮਨ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਦਇਆ ਆਤਮਾ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ।”

ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਹ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਉਚਾਰੇ, “ਧੰਨ ਹਨ ਓਹ ਜਿਹੜੇ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ , ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ” [ਮੱਤੀ 5:7]। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬਦਲਾ, ਕੁੜੱਤਣ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀਨਤਾ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਇਆ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਵਿਰੋਧੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ੈਲੀ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬੁਲਾਵਾ!

ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦਇਆ, ਆਤਮਾ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇੱਕ ਆਤਮਾ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਪਾਪ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ “ਧੰਨ” ਜੀਵਨ ਹੈ—ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ!

 ਦਇਆ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ 

“ਦਇਆ” ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਯਕੀਨਨ ਈਸਾਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਸੱਚਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਇਕ ਯੂਨਾਨੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਵਿਚ ਦਇਆ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ: “ਦਇਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦਾ ਨੈਤਿਕ ਗੁਣ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸਕਰ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਆਲਤਾ ਦਿਖਾਉਣਾ। ਇਹ ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ।”

ਮੈਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਕਿ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੀ ਕਹਾਣੀ “ਦਇਆ” ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸਮਝ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇਗੀ।

ਸਿਕੰਦਰ ਮਹਾਨ ਦੀ ਫ਼ੌਜ ਵਿਚ ਇਕ ਸਿਪਾਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੌਤ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਆਈ ਅਤੇ ਸਿਕੰਦਰ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, “ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਰਹਿਮ ਕਰੋ।” ਸਿਕੰਦਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਉਹ ਰਹਿਮ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ।” 

ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮਾਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਜੇ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਸੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਦਇਆ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ।” 

ਇਸ ਲਈ, ਦਇਆ ਅਜਿਹੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਦਇਆ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਲੋੜ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਇੱਕ ਆਤਮਿਕ, ਸਰੀਰਕ, ਜਾਂ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਲੋੜ ਹੋਵੇ। ਇਕ ਲੇਖਕ ਨੇ ਦਇਆ ਦਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ: “ਦਇਆ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸਮਝਦੀ ਹੈ; ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਚਲਦੀ ਹੈ।” ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਦਇਆ ਵਿਚ ਮਨ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ; ਇਸ ਵਿੱਚ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਦੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਛਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਦਇਆ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ 

ਕੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ? ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਪਾਪ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਅਤੇ, ਤਰਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਸਾਡੇ ਪਾਪ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਭੇਜ ਕੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ, ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਜੋ ਸਾਡੇ ਪਾਪ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ—ਜੋ ਕਿ ਫੈਸਲਾ ਹੈ—ਪਰ ਦਇਆ ਵਿੱਚ, ਇਸਨੂੰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ, ਉਸਦੀ ਕਿਰਪਾ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਲਈ ਪਤਰਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮਹਾਨ ਦਇਆ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਣ ਦੁਆਰਾ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਜਿਉਂਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ” [1 ਪਤਰਸ 1:3]। ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ “ਦਇਆ ਵਿੱਚ ਧਨੀ” ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ [ਅਫ਼ 2:4]। ਇਬਰਾਨੀਆਂ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਲੇਖਕ ਸਾਨੂੰ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਦੇ ਸਿੰਘਾਸਣ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ “ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਲੋੜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ” [ਇਬ 4:16]।

ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹੈ ਕਿ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਨਬੀ ਮੀਕਾਹ ਨੇ ਮੀਕਾਹ 7:18 ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਦਇਆ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਿਵੇਂ ਕੀਤਾ ਹੈ, “ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਕੌਣ ਹੈ, ਜੋ ਪਾਪ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਵਿਰਾਸਤ ਦੇ ਬਕੀਏ ਦੇ ਅਪਰਾਧ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਸਦਾ ਲਈ ਗੁੱਸੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਪਰ ਦਇਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ।” ਅਸੀਂ ਪਾਪੀ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਵੀ, ਮੀਕਾਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਦਇਆ ਕਰਨ ਵਿਚ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਝਿਜਕਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਪਿਛਲੇ ਅਧਿਆਇ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਮੀਕਾਹ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਉਸ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ, ਹੇ ਪ੍ਰਾਣੀ, ਚੰਗਾ ਕੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਨਿਆਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦਇਆ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਚੱਲਣਾ” [ਮੀਕਾਹ 6: 8]। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਧਿਆਨ ਦਿਓਗੇ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਕੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਨਿਆਂ ਕਰਨ ਲਈ, ਦਇਆ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਚੱਲੋ। ਮੈਂ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ—“ਦਇਆ”। ਉਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਜੋ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਹੈ [ ਮੀਕਾਹ 7:18] ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ “ਪਿਆਰ” ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ!

ਸਰਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਦਇਆ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਨਾਲ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਵੇਲੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹ ਬਿੰਦੂ ਹੈ ਜੋ ਯਿਸੂ ਇੱਥੇ ਮੱਤੀ 5:7 ਅਤੇ ਲੂਕਾ 6:36 ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਦਿਆਲੂ ਬਣੋ, ਜਿਵੇਂ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਤਾ ਦਿਆਲੂ ਹੈ।”

ਯਾਦ ਰੱਖੋ, ਯਿਸੂ ਪਰਮ—ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਸੱਚੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ—ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ? ਦੂਸਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਦਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ! ਇਹ ਉਹ ਕਿਸਮ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ—ਦਿਆਲੂ ਲੋਕ—ਜੋ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹਨ। ਇਹ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਹੈ। ਉਹ ਧੰਨ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਹ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਚਤ ਰਹਿਮਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਅਨੁਭਵ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ, “ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ” ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਛੱਡਣਗੇ।

ਦਇਆ ਨਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ।

ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਇੱਥੇ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੇਵਲ ਦਇਆਵਾਨ ਹੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ। ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ, ਆਪਣੀ ਚਿੱਠੀ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਖ਼ਤ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਯਾਕੂਬ 2:12-13 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “12 ਬੋਲੋ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਿਆਂ ਉਸ ਕਾਨੂੰਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, 13 ਉਹ ਕਿਉਂਕਿ ਰਹਿਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਿਰਣਾ ਉਸ ਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜੋ ਦਇਆਵਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦਇਆ ਨਿਰਣੇ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।” ਦਇਆ ਅਤੇ ਨਿਰਣਾ ਦੋ ਵਿਰੋਧੀ ਹਨ. ਜੋ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਦੇਵਾਂਗੇ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਕੁੱਲ ਅਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂਗੇ।

ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਰੱਬ ਦੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂਗੇ। ਪਰ ਜੇਕਰ ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਨਿਰਣਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਹ ਯਾਕੂਬ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।

ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋ, ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਦਲਾ ਸੁਆਦੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਈਸਾਈ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਦਇਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪਰ ਦਇਆ ਦੇ ਕੇ [ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾਂ], ਅਸੀਂ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਤੋਂ ਮੁੜਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸੱਚਾ ਸੁਲ੍ਹਾ ਤੋਬਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਦਇਆ ਕੋਲ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮੁੜਨ ਅਤੇ ਮਾਫੀ ਮੰਗਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਦਇਆ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ।

ਦਇਆ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਲਈ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਆਪਣੀ ਦਇਆ ਦੁਆਰਾ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਦੀਵੀ ਤਸੀਹੇ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਦੀਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਲਈ ਮਸੀਹ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਦਇਆਵਾਨ ਰਵੱਈਏ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਚਤ ਰਹਿਮਤ ਮਿਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਚਟਾਨ-ਠੋਸ ਭਰੋਸਾ ਹੈ। ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਭਾਵਨਾ ਨੇੜਤਾ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ—ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿਚ—ਵਿਆਹ ਸਮੇਤ। ਜੇ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪਤੀ-ਪਤਨੀ ਲਗਾਤਾਰ ਦੂਜੇ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਨੇੜਤਾ ਕਿਵੇਂ ਵਧ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁਣਗੇ।

ਇਸ ਲਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੀਕਾਹ ਨਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਸਾਨੂੰ “ਦਇਆ ਨਾਲ ਪਿਆਰ” ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਦਿਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੀਏ। ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਘਰ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ।

ਬਿਲਕੁਲ ਨਵੀਂ ਕਾਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਪਤਨੀ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਚਿੰਤਤ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਬੇਚੈਨੀ ਨਾਲ ਬੀਮੇ ਦੇ ਕਾਗਜ਼ਾਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਦਸਤਾਨੇ ਦੇ ਡੱਬੇ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ।

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੋਟ ਦੇਖਿਆ, “ਪਿਆਰੀ ਮੈਰੀ, ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਕਾਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ!”

ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਗੜਬੜ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਅਪੂਰਣ ਪਾਪੀ ਹਾਂ। ਇਸੇ ਲਈ ਰਹਿਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਾਇਮ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ। ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਦਇਆ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਅਸਲੀ ਨੇੜਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਂ, ਵਿਆਹ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਲ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋੜਾ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਨੇੜਤਾ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.

ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਪਾਦਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਬਹਿਸ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਪਾਦਰੀ ਨੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਲਈ ਪੁੱਛਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜਦੋਂ ਵੀ ਅਸੀਂ ਲੜਦੇ ਹਾਂ, ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਲਈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।” ਪਾਦਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਤੁਹਾਡਾ ਮਤਲਬ ਓਹ ਆਪਣਾ ਹਾਵ—ਭਾਵ ਗੁਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਨਹੀਂ” ਓਹ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਦੁਹਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ 20-30 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਏ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ।”

ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋਗੇ, ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਅਸਲ ਨੇੜਤਾ ਦੀ ਕੋਈ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਿਹਤਮੰਦ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਦਇਆ ਸਿਹਤਮੰਦ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਹੈ। ਇਹ ਦਇਆ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡਾ ਰੱਬ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਦਇਆ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।

ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਵਧਣਾ ਹੈ।

ਤਾਂ ਫਿਰ, ਅਸੀਂ ਦਇਆ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਿਆਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਅਸੀਂ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਅਤੇ ਮਾਫ਼ੀ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਦੇਖ ਕੇ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਮਾਫ਼ੀ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾ ਕੇ: “ਮੈਂ ਨਰਕ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਵੀ, ਰੱਬ, ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਦਿਖਾਈ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਹੈ—ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਪਾਪੀ! ਯਿਸੂ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਦਇਆ ਦਾ ਪੂਰਾ ਰੂਪ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ,ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰੋ।”

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਰਵੱਈਆ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਾਂਗੇ, “ਮੈਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਰਹਿਮ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।” ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਏ ਗਏ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਨੂੰ ਖੂਨ ਵਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਚੀਕਦੇ ਹੋਏ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, “ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਦਇਆ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ।” ਪਰ ਲੋਕ, ਜੇ ਉਹ ਇਸਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਸਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਦਇਆ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ। ਕੀ ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ?

ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਖ਼ਤ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਓਨਾ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਘਲ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਦੇਖਾਂਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਬੇਅੰਤ ਪਵਿੱਤਰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਨਾਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਕਿੰਨੀ ਮਹਾਨ ਦਇਆ ਦਿਖਾਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਦਇਆ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਵਾਂਗੇ—ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਅਪਰਾਧ—ਅਤੇ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ‘ਤੇ ਦਇਆ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਿਚ ਵਧਾਂਗੇ.

ਅੰਤਿਮ ਵਿਚਾਰ।

ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਇਆ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਤੇ ਦਇਆ ਕਰੋ । ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਫ਼ਰਜ਼ ਵਜੋਂ ਦਇਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਰਵੱਈਏ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਦੁਖਦਾਈ ਕਰਤੱਵ ਜੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਮੈਨੂੰ ਦਇਆ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।” ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਰਵੱਈਏ ਨਾਲ ਕਰੋ ਜੋ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਮੈਨੂੰ ਦਇਆ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਮੁਫ਼ਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਮੈਂ ਮੁਫ਼ਤ ਵਿੱਚ ਦੇਵਾਂਗਾ!” ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਦਇਆ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਦਇਆ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਦਇਆਵਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਰੋਮ 12:1-2]।

ਯਾਦ ਰੱਖੋ, ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣਾ ਕੋਈ ਵਿਕਲਪ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਏ ਹੋਏ ਦਿਲ ਦਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸਬੂਤ ਹੈ। ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਸਾਡਾ ਨਵਾਂ ਜਨਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਆਤਮਾ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਉੱਤੇ ਸੋਗ ਕੀਤਾ ਅਤੇ, ਨਿਮਰਤਾ ਵਿੱਚ, ਦਇਆ ਲਈ ਮਸੀਹ ਵੱਲ ਮੁੜੇ। ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬਚਾਇਆ, ਉਸਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੀ ਭੁੱਖ ਅਤੇ ਪਿਆਸ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ—ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਜੀਵਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਧਰਮੀ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ—ਦਯਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜਿਹੜੇ ਸਾਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਲਈ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਚਤ ਰਹਿਮਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਹੈ?” ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਖੁਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਸਾਰੀ ਬਦਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਦਇਆ ਲਈ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਗਏ। ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਇਹ ਦੇਖਣ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਪ ਕਿੰਨੇ ਬਦਸੂਰਤ ਹਨ। ਉਸਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹੋ। ਉਸਨੂੰ ਦਇਆ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹੋ। ਇਹ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੂ ਹੈ। ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਦਇਆਵਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਵੱਲ ਮੁੜਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਏਗਾ।

ਯਾਦ ਰੱਖੋ, ਪਹਾੜੀ ਉਪਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਹਨ ਜੋ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਫੜੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਇਹ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਕੀ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੋ? ਜੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਸ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਦੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਸੱਚਮੁੱਚ ਧੰਨ ਹਨ ਓਹ ਜਿਹੜੇ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਉਹ ਹੀ ਦਇਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ, ਸਾਰੀ ਦਇਆ ਦਾ ਰੂਪ, ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਆਵੇਗਾ।