ਇੱਕ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਚਲਣ ਵਾਲੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਤਸਵੀਰ—ਭਾਗ 1

(English Version: “Portrait Of A Godly Father – Part 1 – What Not To Do!”)

ਇੱਕ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਕਹਾਵਤ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, “ਕਿਸੇ ਕੌਮ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਉਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।” ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਕਹਾਵਤ ਦੀ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਸਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਘਰ ਟੁੱਟਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਨ ਪਿਤਾ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ “ਗੁਨਾਹਦਾਰ ਪਿਤਾ” ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਕਾਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਪਿਤਾ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਭਾਵ, ਇਸ ਕੇਸ ਵਿੱਚ, ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਮਾਂ ‘ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਅਦਾਲਤਾਂ ਲਗਾਤਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਪਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ ਪੈਰਵੀ ਕਰਕੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਂ ਜਿਸ ਕਿਸਮ ਦੇ “ਗੁਨਾਹਗਾਰ” ਪਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਉਹ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ “ਆਤਮਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਗੁਨਾਹਗਾਰ” ਹਨ। ਇਹ ਉਹ ਪਿਤਾ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣਾ ਆਤਮਿਕ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਪਿਤਾ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਭੌਤਿਕ, ਭੌਤਿਕ ਅਤੇ ਵਿਦਿਅਕ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ “ਫ਼ਰਜ਼” ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਨਤੀਜਾ—“ਆਤਮਿਕ ਅਨਾਥਾਂ” ਦਾ ਵਾਧਾ। ਅਤੇ ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਧਰਮੀ ਪਿਤਾਵਾਂ ਲਈ ਪੁਕਾਰ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਹੈ।

ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:4 ਵਿਚ ਅਜਿਹੇ ਪਿਤਾ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, “ਪਿਤਾਓ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ; ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਅਤੇ ਹਿਦਾਇਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆਓ।” 2 ਹੁਕਮ ਇੱਥੇ ਪਿਤਾ ਲਈ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ; ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਹੈ [ਨਕਾਰਾਤਮਕ], ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ [ਸਕਾਰਾਤਮਕ]. ਅਸੀਂ ਇਸ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਅਤੇ ਅਗਲੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਵੇਖਾਂਗੇ। [ਨੋਟ: ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਹੁਕਮ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੱਸਾ ਮਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ!]

ਪਿਤਾ—ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਹੈ [ਨਕਾਰਾਤਮਕ]

“ਪਿਤਾਓ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ.” ਇਸ ਆਇਤ ਵਿੱਚ “ਪਿਤਾ” ਵਜੋਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸ਼ਬਦ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਬਰਾਨੀਆਂ 11:23 ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਇਸਦਾ ਅਨੁਵਾਦ “ਮਾਪੇ” [ਮੂਸਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਦਾ ਹਵਾਲਾ] ਵਜੋਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਥੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਪਿਤਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਹੈ। ਪਰ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸੱਚਾਈਆਂ ਮਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਬਰਾਬਰ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਹੁਕਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ: “ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰੋ.” “ਖਿੱਚਵੇਂ” ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ “ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ, ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨਾ, ਭੜਕਾਉਣਾ ਅਤੇ ਚਿੜਾਉਣਾ।” ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:21 ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖੇ, “ਪਿਤਾਓ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਭੜਕਾਓ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।” ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਪੌਲੁਸ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਨਮੂਨੇ ਵਿਚ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਗੁੱਸੇ, ਕੌੜੇ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋਣ।

ਇਸ ਲਈ, ਤਰਕਪੂਰਨ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ: ਪਿਤਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ, ਚਿੜਚਿੜੇ, ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਨਿਰਾਸ਼ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 7 ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ।

1. ਲੋੜ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸੰਭਾਲ 

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਇਹ ਨਾ ਕਰੋ, ਇਹ ਨਾ ਕਰੋ।” ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਤੋਂ ਵੀ ਬਚਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਤੁਸੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹੋ, “ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਉਡੀਕ ਕਰੋ, ਸਾਰੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ?” ਹਾਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਕ ਹੱਦ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਰੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੁਰੱਖਿਆ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਿਰਫ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਨਾਰਾਜ਼ ਰਵੱਈਆ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।

2. ਪੱਖਪਾਤ

ਪੱਖਪਾਤ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਬੱਚੇ ਉੱਤੇ ਪੱਖਪਾਤ ਕਰਨਾ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਇਸਹਾਕ ਨੇ ਯਾਕੂਬ ਉੱਤੇ ਏਸਾਓ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਿਆ [ਉਤਪਤ 25:28]; ਰਿਬਕਾਹ ਨੇ ਏਸਾਓ ਨਾਲੋਂ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ [ਉਤਪਤ 25:28]; ਯਾਕੂਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਯੂਸੁਫ਼ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ [ਉਤਪਤ 37:3]। ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਕਾਰਵਾਈ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਤਬਾਹੀ ਹੋਈ।

ਪੱਖਪਾਤ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਪਸੰਦੀਦਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸ਼ੌਕ ਹੋਵੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਚੁਸਤ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋ।

ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਮਨਪਸੰਦ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਕਰਕੇ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪੱਖਪਾਤ ਅਣਗੌਲੇ ਬੱਚੇ ਜਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੌੜੇ, ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

3. ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਮੰਗਾਂ

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਪੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਜੋ ਉਹ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਜੋ ਉਹ ਖੁਦ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੇ ਹਨ। ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। “ਡਾਕਟਰ ਬਣੋ, ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਬਣੋ, ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਤਮ ਹੋਵੋ, ਆਦਿ।” ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣਨ ਲਈ ਧੱਕਣਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਹੁਣ, ਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਹੋਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰਨਾ ਗਲਤ ਹੈ? ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੇ ਸਾਡੇ ਇਰਾਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੇ ਇਹੀ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬੇਇਨਸਾਫੀ ਵਾਲੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਸਿਰਫ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਅਤੇ ਕੌੜਾ ਹੋਣ ਵੱਲ ਧੱਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਚੇ ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅਸਫਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਮਾਪੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਨਗੇ ਜੇਕਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ‘ਤੇ ਪੂਰਾ ਉਤਰਦੇ ਹਨ।

4. ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਮੀ

ਕੁਝ ਪਿਤਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਰੁਕਾਵਟ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। “ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਪਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਮੈਂ ਉਹ ਆਜ਼ਾਦੀ ਗੁਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ, ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਨਾਲ ਹੀ, ਜੇਕਰ ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਸਥਿਰਤਾ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਹੋਰ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡੈਡੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਹੋਣਾ। ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਭੌਤਿਕ ਕੰਮਾਂ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਬੱਚਾ ਇਹ ਦੇਖੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਪਿਤਾ ਜੀ ਲਈ ਕਦੇ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਨ। ਅਤੇ ਇਹ ਕੁੜੱਤਣ ਅਤੇ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਵੱਲ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ।

5. ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ

ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਪਿਤਾ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਕੁਝ ਦੂਜੇ ਅਤਿਅੰਤ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦਰਦ ਨਹੀਂ ਸੱਟ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਪਿਤਾ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਉਚਿਤ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਹਨ।

ਬੱਚਾ ਸੋਚਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, “ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਕਿਉਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਹੈ। ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਰਹਾਂਗਾ।” ਕਈ ਵਾਰ, ਉਹ ਮਾਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਿਚਾਰੀ ਮਾਂ, ਉਹ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ?

ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ ਲਈ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਡੂੰਘੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਜਾਰਜ ਡਬਲਯੂ ਬੁਸ਼ [ਪੁੱਤਰ] ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਯਾਦ ਹੈ, “ਵੱਡਾ ਹੋ ਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਅਸਫਲ ਹੋਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੀ।” ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਓਹ ਅਸਫਲ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦਾ ਡਰ ਨਾ ਹੋਵੇ।

6. ਦੁਖਦਾਈ ਭਾਸ਼ਣ

ਸ਼ਬਦ ਜਿਵੇਂ, “ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਮੂਰਖ ਹੋ। ਵਿਅਰਥ। ਕੁਝ ਵੀ ਸਹੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ” ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ, ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:4 ਦਾ ਦੂਜਾ ਅੱਧ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਾਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁਰਾਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਥੇ ਮੁੱਦਾ ਦੁਖਦਾਈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰੋਂ ਗੁੱਸਾ ਅਤੇ ਗੁੱਸਾ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਜਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਰਿਸ਼ਤਾ ਠੀਕ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਸਦਾ ਦੂਜਾ ਪਾਸਾ ਵੀ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਹੈ, ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਪਲੂਸੀ ਕਰਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਪੰਪ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚੰਗਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਲਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਅਜਿਹੇ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

7. ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕਰਨਾ

ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕਰਨਾ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਤਰੀਕਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। “ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖੋ। ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ?” ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਤੁਰੰਤ, ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕਰਨ—ਚਾਹੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਬੁਲਾਵੇ ਜਾਂ ਨਾ! ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲਗਾਤਾਰ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ।

ਇੱਕ ਪਿਤਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਜੋ ਕਿ 20 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸੀ, “ਦੇਖੋ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਆਪਣੇ 20 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।” ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਤੁਲਨਾ ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ 20 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ। ਪੁੱਤਰ, ਜੋ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਲਗਾਤਾਰ ਤੁਲਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਥੱਕ ਗਿਆ ਸੀ, ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਠੀਕ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ 50 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋ, ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ, ਅਬ੍ਰਾਹਮ ਲਿੰਕਨ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੋ?”

ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਕੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗਲਤ ਰਸਤੇ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੁੱਦਾ ਇੱਕ ਤੁਲਨਾ ਹੈ ਜੋ ਈਰਖਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

ਅਕਸਰ, ਅਜਿਹੀਆਂ ਤੁਲਨਾਵਾਂ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਮਾਪੇ ਖੁਦ ਬਹੁਤ ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ ਹਨ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਧੱਕਦੇ ਹਨ! ਅਤੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਕਾਰਨ ਬੱਚੇ, ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਨਾਰਾਜ਼ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, “ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜੋ ਮੈਂ ਹਾਂ?”

ਇਸ ਲਈ, 7 ਤਰੀਕੇ ਪਿਤਾ [ਅਤੇ ਮਾਵਾਂ] ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੜੱਤਣ, ਗੁੱਸੇ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ: ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੁਰੱਖਿਆ, ਪੱਖਪਾਤ, ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਮੰਗਾਂ, ਪਿਆਰ ਦੀ ਘਾਟ, ਸਖ਼ਤ ਸਜ਼ਾ, ਦੁਖਦਾਈ ਭਾਸ਼ਣ, ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਕਰਨਾ।

ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਹੋਰ ਜੋੜ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜੋ ਸਵਾਲ ਅਸੀਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਦਿਲੋਂ ਪੁੱਛਣਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ: ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ, ਕਿਸੇ ਵੀ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ, ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਾਰੇ ਦੋਸ਼ੀ ਹਾਂ? ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭੂ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰੋ, ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰੋ।

ਇਹ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਅਸੀਂ ਅਗਲੀ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਦੇਖਾਂਗੇ ਕਿ ਪਿਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।