ਕੰਮ ਦੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਈਸਾਈ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ

(English Version: “The Christian’s Role In The Workplace – A Biblical View”)

ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਨੂੰ “TGIF” [Thank God it’s Friday] ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ—ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਇਹ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਮ ਉਚਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਔਸਤ ਵਿਅਕਤੀ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖਦਾ ਹੈ—ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਕੰਮ ਦਾ ਹਫ਼ਤਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰ, ਕੀ ਇਕ ਮਸੀਹੀ ਨੂੰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਬੁਰਾਈ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਤੋਹਫ਼ਾ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ? ਇਸ ਸੰਖੇਪ ਲੇਖ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ 5 ਬਾਈਬਲ ਦੀਆਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਦੇ ਕੇ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ [ਅਰਥਾਤ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ] ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਸੱਚ # 1. ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੰਮ ਮੌਜੂਦ ਸੀ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੰਮ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਪਾਪ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਆਦਮ ਨੂੰ ਅਦਨ ਦੇ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ “ਇਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ” ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਸੀ [ਉਤਪਤ 2:15]। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪਾਪ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਕੰਮ ਹੋਰ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, “ਤੁਹਾਡੇ ਕਾਰਨ ਜ਼ਮੀਨ ਸਰਾਪ ਹੈ; ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਇਸ ਤੋਂ ਭੋਜਨ ਖਾਓਗੇ” [ਉਤਪਤ 3:17]।

ਕਿਉਂਕਿ ਕੰਮ ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਣ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ [ਅਰਥਾਤ, ਮਨੁੱਖਜਾਤੀ ਦੇ ਪਤਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ] ਅਤੇ ਕੰਮ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਰਹੇਗਾ, ਕੰਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਰਕਤ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਇੱਕ ਸਰਾਪ ਵਜੋਂ।

ਸੱਚ # 2. ਕੰਮ ਰੱਬ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ 1 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ 4:11 ਵਿਚ “[ਆਪਣੇ] ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ” ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਦਾ ਯੂਨਾਨੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੱਥੀਂ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਾਈਬਲ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਜਨਕ ਕਰਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੇ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਸੋਚੋ. ਜੇ ਕੰਮ ਸਰਾਪ ਹੈ, ਤਾਂ ਰੱਬ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕਿਉਂ ਦੇਵੇਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ? ਨਹੀਂ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ ਜੋ ਦੂਰੋਂ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹਰ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ—ਉਹ ਵੀ ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਲੱਗ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸੱਚ # 3. ਕੰਮ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਭਲੇ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕੰਮ ਦੂਜੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ, “ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰੋ” [ਮੱਤੀ 22:39]। ਕਈ ਬਾਈਬਲ ਹੁਕਮ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 20:35 ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਮਿਹਨਤ” ਦੁਆਰਾ ਸਾਨੂੰ “ਕਮਜ਼ੋਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ” ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਫ਼ਸੀਆਂ 4:28 ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ “ਕੰਮ” ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕੋਲ “ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਹੋਵੇ।” ਕਹਾਉਤਾਂ 14:31 ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, “ਜੋ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।” ਅਮੀਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਇਹ ਹੁਕਮ ਜਾਰੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, “ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਅਮੀਰ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹੋ” [1 ਤਿਮੋ 6:18]।

ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਾਰ, ਦੋਸਤ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਅਜਨਬੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਮੁਖ਼ਤਿਆਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਬਰਕਤ ਬਣਨ ਲਈ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਡੀ.ਐਲ. ਮੂਡੀ ਨੇ ਆਮ ਭਲੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਇਸ ਸੁੰਦਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੰਖੇਪ ਕੀਤਾ:

ਜਿੰਨਾ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਸਾਰੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਹਰ ਥਾਂ ‘ਤੇ, ਹਰ ਸਮੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ, ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਸਭ ਕੁਝ ਕਰੋ।

ਨਾਲ ਹੀ, “ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੋ” ਹੁਕਮ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਬਾਰੇ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਿੱਥੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਸਥਾਨ ਜੋ ਵਸਤੂਆਂ ਜਾਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਨਾਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਸਥਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਥਾਨ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਲਈ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਗੈਰ-ਭਾਗੀਦਾਰੀ ਦਾ ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਉਹਨਾਂ ਸਥਾਨਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਵਧੇਗਾ ਜਿੱਥੇ ਪਾਪ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ [ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਗਾਹਕਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ]। ਭਾਵੇਂ ਵਿੱਤੀ ਲਾਭ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ਯੋਗ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪਰਤਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਸੱਚ # 4. ਕੰਮ ਇਹ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਅਸਲ ਮਾਲਕ ਹੈ।

“ਓਹ—ਨਹੀਂ,” ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ! “ਓਹ—ਹਾਂ,” ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਬਚਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ! ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:5-8 ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ [ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 3:22-25 ਵੀ ਦੇਖੋ]। ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:5 ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, “ਦਾਸ, ਆਪਣੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦਾ ਆਦਰ ਅਤੇ ਡਰ ਨਾਲ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ, ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਦੇ ਹੋ।” ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਣਾਂ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ “ਮਸੀਹ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ।”

ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਦੀ ਕੰਮ ਦੀ ਨੈਤਿਕਤਾ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿਰਫ਼ ਬੌਸ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, “ਨਾ ਸਿਰਫ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੱਖ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੁਹਾਡੇ ‘ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ” [ਅਫ਼ 6: 6 ਏ]। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਉਸ ਲਈ ਹੈ ਜੋ ਆਖਿਰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ “ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ” ਹੈ [ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:6b] ਮਸੀਹੀਆਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਅਧੀਨ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, “7 ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰੋ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਨਾ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦੀ, 8 ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਜੋ ਵੀ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰੇਗਾ ਉਸਦਾ ਫਲ ਦੇਵੇਗਾ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਗੁਲਾਮ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਆਜ਼ਾਦ” [ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:7-8]। ਇਸ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੀ ਨੈਤਿਕਤਾ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਬੌਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸਲਈ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। “ਕੋਈ ਵਧਾਈ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਬੋਨਸ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਪਰਵਾਹ ਕਰਾਂ?” ਰਵੱਈਏ ਦੀ ਕਿਸਮ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਹੈ. ਜੇ ਰੱਬ ਅਸਲੀ ਬੌਸ ਹੈ [ਅਤੇ ਉਹ ਹੈ], ਤਾਂ ਰੱਬ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਇਨਾਮ ਦੇਵੇਗਾ। ਇਹ ਉਸਦਾ ਵਾਅਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੇਵਾ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਜਨਕ ਕਾਰਕ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ—ਸਿਰਫ਼ ਮਨੁੱਖੀ ਮਾਨਤਾ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਜਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਵਿਹਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇ ਸਕਦੇ।

ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਅਸਲ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਅਧੀਨਗੀ ਦਾ ਉਹੀ ਰਵੱਈਆ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਵਾਂਗੇ। ਇਹ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਪਵਾਦ ਹੈ, ਬੇਸ਼ੱਕ, ਜੇ ਸਾਡਾ ਬੌਸ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਾਸਤਰ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਮਨੁੱਖੀ ਬੌਸ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ—“ਸਾਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਰੱਬ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮੰਨਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ” [ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 5:29]।

ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਬੌਸ ਹੈ, ਤਾਂ 1 ਤਿਮੋਥਿਉਸ 6:2 ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, “ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਮਾਲਕ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਥੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨੌਕਰਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹਨ।”

ਚੰਗੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਮਾਲਕ ਵੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:9 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਅਤੇ ਮਾਲਕੋ, ਆਪਣੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਲੂਕ ਕਰੋ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਡਰਾਓ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਲਕ ਹੈ, ਉਹ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਪੱਖਪਾਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸੀਹੀ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੀ ਮਸੀਹ-ਸਤਿਕਾਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਈਸਾਈ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦੇਣ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪੱਖਪਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਪੱਖਪਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਅਸਲ ਬੌਸ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਤਨਖਾਹ ਲਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਕੰਮ ਪ੍ਰਤੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਕੰਮ ਇੱਕ ਬੋਝ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਇੱਕ ਬਰਕਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਲਿਆਉਣ ਦੇ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਸੱਚ # 5. ਕੰਮ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ—ਇੱਕ ਅੰਤਮ ਅੰਤ ਤੱਕ—ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ।

1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 10:31 ਸਾਫ਼-ਸਾਫ਼ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ “ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ” ਲਈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਈਸਾਈ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨ ਦੇ ਅੰਤਮ ਟੀਚੇ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੇਗੀ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੰਮ ਛੇਤੀ ਹੀ ਮਾਲਕ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣਗੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਮੀਰ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ, ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਦੀ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਇੱਛਾ, ਦੁਨੀਆ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ, ਆਦਿ।

ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ [ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਨਿੱਜੀ ਸ਼ਰਧਾ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਾ ਹੋਣਾ, ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ, ਚਰਚ ਦੀਆਂ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ, ਸਮਝੌਤਾ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ, ਜਾਂ ਸਫਲਤਾ ਲਈ ਸ਼ਾਰਟਕੱਟ ਵੀ ਲੈਣਾ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਕਹਾਉਤਾਂ 23:4 ਇਹ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਅਮੀਰ ਬਣਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੱਕੋ ਨਾ, ਆਪਣੀ ਚਤੁਰਾਈ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਕਰੋ।”

ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਾ ਬਣੋ [ਜਿਹੜਾ ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ]। ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਉਹ ਕਰਮਚਾਰੀ ਜਾਂ ਮਾਲਕ ਵਜੋਂ ਕਿੰਨੇ ਸਫਲ ਹਨ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਹਨ—ਇੱਕ ਪਾਪੀ ਜੋ ਕਿਰਪਾ ਦੁਆਰਾ ਬਚਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸਿਰਫ ਇਹੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ ਜੋ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਲਈ, ਉੱਥੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੰਮ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ 5 ਬੁਨਿਆਦੀ ਸੱਚਾਈਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਕੰਮ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲਈ 3 ਹੋਰ ਆਮ ਸਿਧਾਂਤ ਹਨ।

ਇੱਕ ਮੁਸ਼ਕਲ ਵਾਤਾਵਰਣ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ। ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ। 1 ਪਤਰਸ 2:18-21 ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਗੈਰ-ਵਾਜਬ ਮਾਲਕਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਝੱਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਸਾਨੂੰ ਉੱਥੇ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ-ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦੇਵੇ ਜਾਂ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਔਖੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦੇਵੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਕਤ ਪਾਉਣ ਲਈ ਓਸ ਉੱਤੇ ਹੋਰ ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਜਾਈਏ।

ਨੌਕਰੀਆਂ ਬਦਲਣੀਆਂ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਭਾਲਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ [1 ਕੁਰਿੰ 7:21]। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜਦੋਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਬਦਲਣ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਪੂਰਨ ਅਤੇ ਸੋਚ-ਸਮਝ ਕੇ ਇਸ ਪਹਿਲੂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਖ਼ਤ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ:

• ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ?
• ਕੀ ਇਹ ਮੇਰੇ ਮਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਮਾਣ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ?
• ਕੀ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਹੋਰ ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆਰਾਮ ਲਈ ਹੈ?
• ਕੀ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਨਿੱਜੀ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਹੈ?
• ਕੀ ਇਹ ਕਦਮ ਮੇਰੇ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿਚ ਪਾਵੇਗਾ?
• ਕੀ ਇਹ ਕਦਮ ਪ੍ਰਭੂ ਲਈ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ, ਸਥਾਨਕ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰੇਗਾ?
• ਇਹ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰੇਗਾ?

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇਰਾਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਣਾ ਸਾਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਬਦਲਣ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਵੱਡੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਣਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ—ਮੇਰੀ ਜਾਣ ਜਾਂ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦੀ ਹੈ? ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਜਵਾਬ ਜਲਦੀ ਹੀ ਮਿਲਣਗੇ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ: ਧਰਤੀ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਆਤਮਿਕ ਤਬਾਹੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਨਾ ਤਾਂ ਮਸੀਹ ਵਰਗਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਾਡੇ ਮਾਲਕਾਂ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਬੁਰਾ ਬੋਲਣਾ ਜਾਂ ਸਾਡੀ ਨੌਕਰੀ ਬਾਰੇ ਬੁੜਬੁੜਾਉਣਾ ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨਾ। ਸਾਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਹੋਣ ਲਈ ਵੀ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ! ਆਓ ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੀਏ-ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹਨ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਿਛਲੀ ਕੰਪਨੀ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਬੋਲਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਅਤੀਤ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਰੱਖ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚੰਗਾ ਹੈ।

ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਨੋਟ ਕਰੋ: ਕੰਮ ‘ਤੇ ਕਿਸੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿਣਾ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਅਸਲ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਬੋਲਣਾ ਪਾਪ ਹੈ। ਕੀ ਪਾਪੀ ਹੈ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਕੁੜੱਤਣ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੰਗਾ ਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਦੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪਹਿਲੂਆਂ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਸੋਚਣਾ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਪਾਪੀ ਰਵੱਈਏ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਚੌਕਸ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮਸੀਹ ਨਾਲ ਕੋਈ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ‘ਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਪਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਬੋਹੁਤ ਹੀ ਸਾਵਧਾਨੀ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਈਸਾਈ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਸਾਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇਹ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਦੇ ਫਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਪਹੁੰਚ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਹ ਮਸੀਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਗਵਾਹੀ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਬਰੇਕ ਜਾਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਘੰਟਿਆਂ ਵਿਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹੈ—ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦੇ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇੱਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਕਰਮਚਾਰੀ ਜਾਂ ਮਾਲਕ ਬਣਨਾ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ।

ਅੰਤਿਮ ਵਿਚਾਰ।

ਆਓ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲੀਏ: ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੰਮ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕੰਮ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਉਹ ਸੰਪੂਰਣ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਮਰਨ ਲਈ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਸਦੀ ਜੇਤੂ ਪੁਕਾਰ, “ਇਹ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ” [ਯੂਹੰਨਾ 19:30], ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ ਉਸਦੀ ਅਦਾਇਗੀ ਕਾਫ਼ੀ ਸੀ—ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ “ਆਮੀਨ” ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸਦੀ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਤਾਕਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਦੁਨਿਆਵੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਓ ਆਪਾਂ ਗ਼ਲਤ ਸਿੱਟਾ ਨਾ ਕੱਢੀਏ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ “ਚਰਚ” ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਮਸੀਹੀ ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਵਿਚ ਹੈ-ਜੇ ਉਹ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਧਰਮ ਨਿਰਪੱਖ ਕੰਮ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਧਰਮੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਪਾਲਣ—ਪੋਸ਼ਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ—ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ TGIF ਕਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਜਿਹਾ ਰਵੱਈਆ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ TGIM [Thank God it’s Monday] ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ—ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਇਹ ਸੋਮਵਾਰ ਹੈ।