ਨਰਕ—ਇਸ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ—ਭਾਗ 1

(English Version: “Hell – It’s Realities and Implications – Part 1”)

ਨਰਕ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ – ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਇੱਕ ਨਾਜ਼ੁਕ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਈਬਲ ਨਰਕ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮੁੱਦਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕੋਈ ਵਿਸ਼ਾ ਸਾਨੂੰ ਅਰਾਮਦਾਇਕ ਜਾਂ ਅਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਕਠਿਨ ਸੱਚਾਈਆਂ ਬਾਰੇ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸਾਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ-ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸਦੀਵੀ ਲਾਭ ਲਈ।

ਇੱਕ ਸਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਧਰਮੀ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਜੇ.ਸੀ. ਰਾਇਲ ਨੇ ਨਰਕ ਬਾਰੇ ਇਹ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, “ਅੱਗ ਦੇਖ ਕੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਚੌਕੀਦਾਰ ਘੋਰ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਹੈ। ਡਾਕਟਰ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਰਦੇ ਸਮੇਂ ਠੀਕ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਝੂਠ ਹੈ। ਦੋਸਤ, ਅਤੇ ਜਿਹੜਾ ਮੰਤਰੀ ਆਪਣੇ ਉਪਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਨਰਕ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇੱਕ ਦਾਨੀ ਆਦਮੀ ਹੈ।”

ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਅਤੇ ਦਾਨੀ [ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ] ਦੋਵੇਂ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਨਰਕ ਦੀਆਂ 4 ਹਕੀਕਤਾਂ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਕੇ ਨਰਕ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

ਅਸਲੀਅਤ #1. ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ।

ਕੇਵਲ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਕੋਈ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਨਰਕ ਦੀ ਹੋਂਦ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜੋ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਜੇ ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਵੇਗਾ-ਪਰ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਰਨ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਨਾ ਜਾਈਏ ? ਮੱਤੀ 10:28 ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਸਾਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, “ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰੋ ਜੋ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕਦੇ। ਸਗੋਂ ਉਸ ਤੋਂ ਡਰੋ ਜੋ ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਤਬਾਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।” ਜੇਕਰ ਨਰਕ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਪਏਗਾ—ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਅਤੇ ਨਿਆਂਪੂਰਨ ਕੁਦਰਤ ਪਾਪ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ—ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਜਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਉੱਤੇ।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਮਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਤੁਰੰਤ 2 ਵਿੱਚੋਂ 1 ਸਥਾਨਾਂ ‘ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ: ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਤਾਲ [ਦੁੱਖ ਦੀ ਥਾਂ] ਕਹਾਉਣ ਵਾਲੀ ਥਾਂ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਿਵੇਂ ਸਵਰਗ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਸਥਾਨ ਹੈ, ਨਰਕ ਵੀ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਸਥਾਨ ਹੈ।

ਅਸਲੀਅਤ #2. ਨਰਕ ਸਦੀਵੀ ਚੇਤੰਨ ਤਸੀਹੇ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੈ।

ਓ) ਇਹ ਇੱਕ ਸਦੀਵੀ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਮੱਤੀ 25:46 ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਫਿਰ ਉਹ [ਅਰਥਾਤ, ਦੁਸ਼ਟ] ਸਦੀਵੀ ਸਜ਼ਾ ਲਈ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ, ਪਰ ਧਰਮੀ ਸਦੀਪਕ ਜੀਵਨ ਲਈ।” ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਨਰਕ ਦੋਵੇਂ ਸਦੀਵੀ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕੋ ਸ਼ਬਦ ਦੋਵਾਂ ਥਾਵਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਕਿ ਸ਼ਬਦ “ਸਦੀਪਕ” ਦਾ ਅਰਥ ਸਦਾ ਲਈ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਵਰਗ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਨਰਕ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਅਸਥਾਈ ਹੈ।

ਅ) ਇਹ ਕਸ਼ਟ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਨਰਕ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀ ਭੱਠੀ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਯਹੂਨਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਮੱਤੀ 3:12 ਵਿਚ ਨਰਕ ਨੂੰ “ਕਦੇ ਨਾ ਬੁੱਝਣ ਵਾਲੀ ਅੱਗ” ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮਰਕੁਸ 9:43 ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ਤੈਨੂੰ ਠੋਕਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਵੱਢ ਸੁੱਟੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਦੋ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਨਾਲੋਂ ਜਿੱਥੇ ਕਦੀ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਬੁੱਝਦੀ, ਅਪੰਗ ਹੋ ਕੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੜਨਾ ਚੰਗਾ ਹੈ।” ਮਰਕੁਸ 9:47-48 ਵਿਚ ਕੁਝ ਆਇਤਾਂ ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, “47 ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਅੱਖ ਤੁਹਾਨੂੰ ਠੋਕਰ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦਿਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਅੱਖ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣਾ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਦੋ ਅੱਖਾਂ ਅਤੇ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟੇ ਜਾਣ, 48 ਜਿੱਥੇ ‘ਉਹ ਕੀੜੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ ਅਤੇ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਬੁਝਦੀ।’”

ਪੌਲੁਸ ਨੇ 2 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ 1: 8-9 ਵਿਚ ਲਿਖਿਆ “8 ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਾ ਦੇਵੇਗਾ। 9 ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰੋਂ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦੇ ਤੇਜ ਤੋਂ ਸਦਾ ਦਾ ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਪਾਉਣਗੇ।” ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਆਖ਼ਰੀ ਕਿਤਾਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਅੰਤਮ ਅੰਤ ਬਾਰੇ ਹੈ ਦੱਸਦੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ—ਇਕ ਤਸੀਹੇ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ: “14 ਫਿਰ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪਤਾਲ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਦੂਜੀ ਮੌਤ ਹੈ। 15 ਕੋਈ ਵੀ ਜਿਸਦਾ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੋਥੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ, ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ” [ਪ੍ਰਕਾਸ਼ 20:14-15]।

ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਨਰਕ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਸਥਾਨ ਵਜੋਂ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਸੀ) ਇਹ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਦੁੱਖਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੁਚੇਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦਰਦ ਤੋਂ ਸੁਚੇਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਦਰਦ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ – ਲਗਾਤਾਰ ਬੇਅੰਤ ਦਰਦ। ਕੋਈ ਵੀ ਰਾਹਤ ਨਹੀਂ। ਦਰਦ ਤੋਂ ਕੋਈ ਛੁੱਟੀ ਨਹੀਂ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਮੱਤੀ 25:30 ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, “ਅਤੇ ਉਸ ਨਿਕੰਮੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿਓ, ਜਿੱਥੇ ਰੋਣਾ ਅਤੇ ਦੰਦ ਪੀਸਣੇ ਹੋਣਗੇ।” ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਨੇ “ਰੋਣਾ ਅਤੇ ਦੰਦ ਪੀਸਣਾ” ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਯਿਸੂ ਇਸ ਨੂੰ “ਹਨੇਰੇ” ਦਾ ਸਥਾਨ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੂਰੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਨੇ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ ਬਾਰੇ ਕਹਾਣੀ [ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨਹੀਂ] ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਬਾਰੇ ਸੁਚੇਤ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਲੂਕਾ 16:23-24 ਵਿਚ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਦਾ ਭਿਆਨਕ ਤਜਰਬਾ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ: “23 ਪਤਾਲ ਵਿਚ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਤਸੀਹੇ ਵਿਚ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਉੱਪਰ ਤੱਕਿਆ ਅਤੇ ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੂੰ ਦੂਰ ਦੇਖਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਲਾਜ਼ਰ ਸੀ। 24 ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ, ‘ਪਿਤਾ ਅਬਰਾਹਾਮ, ਮੇਰੇ ‘ਤੇ ਤਰਸ ਕਰੋ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਦੀ ਨੋਕ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੁਬੋ ਕੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਤੜਫ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।’” ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸੁਚੇਤ ਸੀ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਦਰਦ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰੀ ਹੋਵੇਗੀ [ਅਰਥਾਤ, ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁਸ਼ਟ ਹਨ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁਖੀ ਹੋਣਗੇ], ਹਰ ਕੋਈ ਅਜੇ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਦਰਦ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰੇਗਾ। ਪਿਉਰਿਟਨ ਟਿੱਪਣੀਕਾਰ ਮੈਥਿਊ ਹੈਨਰੀ ਨੇ ਇਹ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖੇ: “ਜੇ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਮੈਥੂਸਲਹ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਜੀਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਪਾਪ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਬਿਪਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ।” ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਹੋ, ਆਓ ਕਲਪਨਾ ਕਰੀਏ ਕਿ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਉਸ ਦਰਦ ਨੂੰ 1000 ਨਾਲ ਗੁਣਾ ਕਰੋ, ਨਹੀਂ—10,0000—ਨਹੀਂ, ਇੱਕ ਮਿਲੀਅਨ ਨਾਲ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦਰਦ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਉਸ ਦਰਦ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹੇਗੀ।

ਸਰੀਰਕ ਤਸ਼ੱਦਦ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਮਾਨਸਿਕ ਤਸੀਹੇ ਵੀ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰੱਬ ਮਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹਟਾਏਗਾ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸੀਹੇ ਦਾ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਰਣਨ ਕਰਦਾ ਹੈ:

ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਨਰਕ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲੈ ਜਾਣਾ ਰੱਬ ਦੀ ਦਇਆ ਹੋਵੇਗੀ, ਪਰ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਨਰਕ ਦੀ ਪੀੜਾ ਹੈ। ਦਇਆ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਸਮੇਂ ਲਈ ਸੀ, ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ। ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਨਾਲ, ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਦਿਖਾਵਾ ਵਾਲੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇ ਮਾਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਉਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਦੁਖੀ ਹਿੱਸਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਪੀੜ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹੋਵੇ। ਯਕੀਨਨ ਇਹੀ ਹੈ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ, “ਉਸ ਦਾ ਕੀੜਾ ਨਹੀਂ ਮਰੇਗਾ।”

ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਣਾ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਸਦਾ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਜਾਂ ਕੋਈ ਰਾਹਤ ਜਾਂ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ। ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਹ ਫਿਰ ਕਦੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੀ ਇੱਛਾ ਦੀ ਤਾਂਘ ਕਰੇਗਾ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਦੀ ਤਾਂਘ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਹੈ।

ਕੋਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, “ਕੀ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸਦਾ ਲਈ ਦੁੱਖ ਝੱਲਣਾ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ?” ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ: ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਮੌਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਖਤਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਬਗਾਵਤ ਵਿਚ ਬਣੇ ਰਹਿਣਗੇ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਦੀਵੀ ਕਸ਼ਟ ਭੋਗਦੇ ਰਹਿਣਗੇ।

ਅਸਲੀਅਤ #3. ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਗੇ।

ਪੌਲੁਸ ਨੇ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 6:9-10 ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ, “9 ਜਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਪਾਪ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਾਰਸ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ? ਧੋਖਾ ਨਾ ਖਾਓ: ਨਾ ਹੀ ਅਨੈਤਿਕ, ਨਾ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਕ, ਨਾ ਹੀ ਵਿਭਚਾਰੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ 10 ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਚੋਰ, ਨਾ ਲੋਭੀ, ਨਾ ਸ਼ਰਾਬੀ, ਨਾ ਹੀ ਨਿੰਦਕ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਾਰਸ ਹੋਣਗੇ।” ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਪਾਪੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੀ ਸੂਚੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਾਰਸ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ। ਚੋਰ ਅਤੇ ਨਿੰਦਕ, ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਿਨਸੀ ਅਨੈਤਿਕ ਸਾਰੇ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਗੇ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਅਮੀਰ ਨੌਜਵਾਨ ਸ਼ਾਸਕ [ਮੱਤੀ 19:16-22] ਵਰਗੇ ਅਖੌਤੀ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਚੰਗੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਹਿਟਲਰ ਅਤੇ ਸਟਾਲਿਨ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਣਗੇ।

ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪ ਕਿਹਾ ਸੀ, “ਉਹ ਰਾਹ ਚੌੜਾ ਹੈ ਜੋ ਵਿਨਾਸ਼ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ” [ਮੱਤੀ 7:13]। ਨਰਕ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੁਸ਼ਟ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਹੋਵੇਗੀ, ਪਰ ਇਹ ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤਾਂ ਲਈ ਵੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੋਵੇਗੀ [ਮੱਤੀ 25:41]। ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੁਸ਼ਟ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਬੁਰਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਗਠਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।

ਅਸਲੀਅਤ #4. ਨਰਕ ਬੇਆਸ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ।

ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਲੂਕਾ 16:24-28 ਵਿੱਚ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ, “24 ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪੁਕਾਰਿਆ, ‘ਪਿਤਾ ਅਬਰਾਹਾਮ, ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਤਰਸ ਕਰ ਅਤੇ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਭੇਜ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਦੀ ਨੋਕ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੁਬੋਵੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਕਰੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਦੁਖੀ ਹਾਂ। ਇਸ ਅੱਗ ਵਿੱਚ।’ 25 ਪਰ ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, ‘ਪੁੱਤਰ, ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਬੁਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈਆਂ, ਪਰ ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਉਸਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਤੂੰ ਦੁਖੀ ਹੈ। 26 ਅਤੇ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸਾਡੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਖੱਡ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਜੋ ਲੋਕ ਇੱਥੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਨਾ ਹੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਉੱਥੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘ ਸਕਦਾ ਹੈ।’ 27 ਉਸ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ‘ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਪਿਤਾ ਜੀ, ਲਾਜ਼ਰ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਕੋਲ ਭੇਜੋ, 28 ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਪੰਜ ਭਰਾ ਹਨ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਇਸ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਸਥਾਨ ‘ਤੇ ਨਾ ਆਉਣ।’”

ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਕਿ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਤਪਰਤੀ ਨਾਲ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸੀ, ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਬਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ,ਸਦਾ ਲਈ ਕਸ਼ਟ ਵਿੱਚ। ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੀ ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ! ਖੁਸ਼ੀ ਜਾਂ ਰਾਹਤ ਦਾ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਨਹੀਂ! ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਭਿਆਨਕ ਹੋਵੇਗਾ।ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਇੰਨਾ ਭਿਆਨਕ ਹੈ ਕਿ ਭੂਤ ਵੀ ਉੱਥੇ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਥਾਹ ਕੁੰਡ ਵਿੱਚ ਭੇਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੂਰਾਂ ਵਿੱਚ ਭੇਜੇ [ਲੂਕਾ 8:28, 31]।

ਇਸ ਲਈ, ਨਰਕ ਦੀਆਂ 4 ਅਸਲੀਅਤਾਂ: (1) ਇਹ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਸਥਾਨ ਹੈ; (2) ਇਹ ਸਦੀਵੀ ਚੇਤੰਨ ਤਸੀਹੇ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੈ; (3) ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ (4) ਇਹ ਕੋਈ ਬੇਆਸ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸਮਝਣਾ ਔਖਾ ਹੈ ਕਿ ਨਰਕ ਦੇ ਕਿਹੜੇ ਵਰਣਨ ਅਸਲੀ ਹਨ ਜਾਂ ਕਿਹੜੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ, ਇਹ ਅਸਲੀਅਤ ਅਜੇ ਵੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ: ਨਰਕ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਭਿਆਨਕ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੈ! ਤਾਂ ਫਿਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਅਤੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਇਸ ਲੇਖ ਦੇ ਭਾਗ 2 ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।