ਬਦਲੀ ਹੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ—ਭਾਗ 10 ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਦੇ ਰਹੋ

(English version: “The Transformed Life – Pursue Hospitality”)

ਰੋਮੀਆਂ 12:13 ਦਾ ਦੂਜਾ ਹਿੱਸਾ ਸਾਨੂੰ “ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ” ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਬਦ, “ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ” 2 ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ “ਪਿਆਰ” ਅਤੇ “ਅਜਨਬੀ” ਜਾਂ “ਵਿਦੇਸ਼ੀ।” ਇਕੱਠੇ ਰੱਖੋ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ “ਅਜਨਬੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਣਾ।” ਸ਼ਬਦ, “ਅਭਿਆਸ” ਨੂੰ “ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨਾ” ਵਜੋਂ ਬਿਹਤਰ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਹਨਾਂ ਦੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ—ਇੱਕ ਪਿਆਰ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਕੇ ਅਕਸਰ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ, ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮਸੀਹੀ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਤਮਾ ਦੁਆਰਾ ਬਦਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਮਸੀਹ ਵਾਂਗ ਬਣ ਸਕੇ।

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ। ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤੰਬੂ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਏ ਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦਿੱਤਾ [ਉਤਪਤ 18:1-8]। ਲੂਤ ਨੇ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੀਤਾ [ਉਤਪਤ 19:1-11]। ਅੱਯੂਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਕਹੇ, “ਕਿਸੇ ਅਜਨਬੀ ਨੂੰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਨਹੀਂ ਬਿਤਾਉਣੀ ਪਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਯਾਤਰੀਆਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ” [ਅੱਯੂਬ 31:32]।

ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ, ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣਾ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ ਹੁਕਮ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਲੋਕ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ, “ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਜਿਹੜੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸੀ” [ਡਿਊਟ 10:19]। ਕਿਉਂ? ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪ “ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਕਾਰ ਵੱਸਦੇ ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ” [ਬਿਵ. 10:18]।

ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨਵੇਂ ਨੇਮ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਹੁਕਮ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਬਦਲੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਅਜਨਬੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦੇਖਭਾਲ ਦਿਖਾਉਣੀ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਇਸ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਚਰਚ ਵਿੱਚ ਪਾਦਰੀ ਜਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਬਣਨ ਲਈ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ, “ਹੁਣ ਨਿਗਾਹਬਾਨ ਨੂੰ … ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ” [1 ਤਿਮੋ 3: 2, ਤੇ 2 ਤਿਮੋ 1:8]। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਰੱਬ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇ!

ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਤਾਂ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੇ ਉਹ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ, “ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣਾ, ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਧੋਣਾ, ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਪਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਰ ਕਿਸਮ ਦੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਨਾ” [1 ਤਿਮੋ 5: 10]। ਇਬਰਾਨੀਆਂ ਦਾ ਲੇਖਕ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਅਜਨਬੀਆਂ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਅਜਨਬੀਆਂ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨਾ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਿਉਂਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਜਾਣੇ ਦੂਤਾਂ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕੀਤੀ ਹੈ” [ਇਬ 13:2]।

ਰੋਮੀਆਂ 12 ਅਤੇ 1 ਪਤਰਸ 4:9 ਵਿੱਚ, ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਇਹ ਹੁਕਮ ਅਜਨਬੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, “ਬਿਨਾਂ ਬੁੜਬੁੜਾਈ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰੋ।” ਖ਼ਾਸਕਰ ਪਤਰਸ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਇੱਕ ਜੋਖਮ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਹੋਵੇਗੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਤਿਆਚਾਰ ਵਧ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦੇਣਗੇ। ਫਿਰ ਵੀ, ਹੁਕਮ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ “ਬੁੜ-ਬੁੜਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।” ਜਦੋਂ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਜਾਂ ਬੁੜ-ਬੁੜ ਨਾ ਕਰੋ।

ਇੱਕ ਮਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨ ਧੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਧੀ ਨੂੰ ਝਿਜਕਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਕਰੋ। ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਅੱਜ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਨੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਝਿਜਕਿਆ ਤੁਰੰਤ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, “ਪ੍ਰਭੂ, ਅੱਜ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕਿਉਂ ਆਉਣਾ ਹੀ?”

ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ, ਹੈ ਨਾ? ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀ-ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰੀਏ!

ਮੁੱਖ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ: ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਸਿਰਫ਼ ਕੁਝ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਓਹ ਹੀ ਇਹ ਕਰਨ । ਇਹ ਸਾਰੇ ਈਸਾਈਆਂ ਲਈ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੈ। ਨਵਾਂ ਨੇਮ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੋ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਮੁਢਲੀ ਕਲੀਸੀਆ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ। ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਸਫ਼ਰੀ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਖੋਲ੍ਹਣੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨਾ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ। ਯੂਹੰਨਾ ਰਸੂਲ ਨੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, “5 ਪਿਆਰੇ ਮਿੱਤਰ, ਤੁਸੀਂ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਲਈ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹੋ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਅਜਨਬੀ ਹਨ। 6 ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਭੇਜੋ ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਆਦਰ ਹੋਵੇ। 7 ਇਹ ਨਾਮ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਗਏ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗ਼ੈਰ-ਯਹੂਦੀ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। 8 ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸੱਚਾਈ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰੀਏ” [3 ਯੂਹੰਨਾ 1:5-8]।

ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਇੰਨਾ ਭਟਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਲਗਭਗ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੰਗਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਖੋਲ੍ਹ ਲਈਏ। ਬਾਈਬਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸੰਜਮ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ 2 ਕਿਸਮਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਪਹਿਲੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਝੂਠੇ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ [2 ਯੂਹੰਨਾ 1:7-11; ਤੀਤ 3:10-11; 2 ਤਿਮੋ 3:5] ਅਤੇ ਦੂਸਰੀ ਕਿਸਮ ਲਗਾਤਾਰ ਤੋਬਾ ਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ [1 ਕੁਰਿੰ 5:11]। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੇ ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਮਲ ਵਿਚ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਵਰਤਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਬਾਰੇ ਬਾਈਬਲ ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਦੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਝਲਕ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਆਓ ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਅਸੀਂ 2 ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਲਾਗੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ:

1. ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸੀਹੀ ਬਹੁਤ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ?

2. ਮਸੀਹੀ ਹੋਰ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

1. ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸੀਹੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਇੱਥੇ 5 ਕਾਰਨ ਹਨ।

1. ਵਿਭਾਜਿਤ ਘਰ। ਅਜਿਹੇ ‘ਚ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਉਹੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਓਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਖਾਉਣ ਕੇ ਤੁਸੀ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਘਰ ਲਿਆਏ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਅਸ਼ੀਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਕੌਫੀ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ‘ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੋ ਅਤੇ ਜਾਣੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਹੋ ਸਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਜਾਓ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰੋ।

2. ਡਰ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਕੁਦਰਤ ਦੁਆਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ। ਜਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਡਰ ਹੈ ਜਾਂ ਸ਼ਰਮੀਲੇ ਹੋਣਾ ਵੀ ਹੈ। ਉਹ ਸੁਭਾਅ ਤੋਂ ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਦਦ ਮੰਗੋ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਰਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਨੁਭਵ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਸੀਹ ਦਾ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋ।

3. ਘਮੰਡ। ਕੁਝ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਕਿਵੇਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਹਿਮਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਣਗੇ, ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ‘ਤੇ ਘੱਟ ਹੀ ਮਹਿਮਾਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੁੱਦਾ ਘਰ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਕਸਰ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹਾਨੇ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਕਾਰਨ ਹੰਕਾਰ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਆਕਾਰ ਜਾਂ ਦਿੱਖ ਦੇ ਆਧਾਰ ‘ਤੇ “ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾਵੇਗਾ” ਇਸਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਹੈ,ਮਨੋਰੰਜਨ ਅਤੇ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਵਿਚ ਫਰਕ ਹੈ। ਹੰਕਾਰ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਨਿਮਰਤਾ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। “ਪ੍ਰਾਹੁਣਚਾਰੀ” ਅਤੇ “ਮਨੋਰੰਜਨ” ਵਿਚਕਾਰ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਅੰਤਰ ਨੂੰ ਕੈਰਨ ਮੇਨਜ਼ ਦੁਆਰਾ ਓਪਨ ਹਾਰਟ, ਓਪਨ ਹੋਮ (ਐਲਗਿਨ, ਇਲ.: ਕੁੱਕ, 1976) ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ:

ਮਨੋਰੰਜਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ, ਮੇਰੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸਜਾਵਟ, ਮੇਰੀ ਰਸੋਈ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।” ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ, ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਇਹ ਘਰ ਮੇਰੇ ਮਾਲਕ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।” ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਮਨੋਰੰਜਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। “ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਂ ਘਰ ਪੂਰਾ ਕਰ ਲਵਾਂਗਾ, ਲਿਵਿੰਗ ਰੂਮ ਸਜਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਹੋ ਗਈ ਹੈ—ਫਿਰ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਾਂਗਾ।” ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। “ਕੋਈ ਫਰਨੀਚਰ ਨਹੀਂ—ਅਸੀਂ ਫਰਸ਼ ‘ਤੇ ਖਾਵਾਂਗੇ।” “ਸਜਾਵਟ ਕਦੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ—ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਵੀ ਆਓ।” “ਘਰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਫੈਲਿਆ ਹੈ—ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਦੋਸਤ ਹੋ—ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਘਰ ਆਓ।”

ਮਨੋਰੰਜਨ ਬਾਰੀਕੀ ਨਾਲ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, “ਇਹ ਘਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ। ਦੇਖੋ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰੋ।” ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਧੀਮੀ ਹੈ, “ਜੋ ਮੇਰਾ ਹੈ ਉਹ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ।”

4. ਪੱਖਪਾਤ। ਮੈਂ ਸੱਦਾ ਦੇਵਾਂਗਾ, ਸਿਰਫ ਮੇਰੇ ਕਿਸਮ ਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ। ਇਹ ਇੱਕ ਹੋਰ ਆਮ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਮਨ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਨਸਲਵਾਦੀ ਰਵੱਈਆ ਹੈ। ਬਾਈਬਲ ਇਸ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 10:18-20 ਪੜ੍ਹੋ। ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਡਰ ਸਾਨੂੰ ਪਰਦੇਸੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸੁਆਗਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ  ਇੱਕ ਨਸਲਵਾਦੀ ਰਵੱਈਏ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਚੰਗਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

5. ਆਲਸ। ਆਖਰੀ, ਪਰ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਆਲਸਪੁਣਾ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਨਾਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਮੇਰਾ ਕੰਮ ‘ਤੇ ਵਿਅਸਤ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਹੋਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ, ਜਾਂ ਅਗਲੇ ਮਹੀਨੇ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾਂ ਨਿਕਲਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁੱਖਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਅਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਹੋਣਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਮਸੀਹ ਵਰਗੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੌਸਲਾ ਦੇਣ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।

ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਕੁਝ ਵਧੇਰੇ ਆਮ ਹਨ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਯਮਤ ਅਧਾਰ ‘ਤੇ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦੇਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ ਹਨ। ਆਓ ਹੱਲ ਦੇਖੀਏ। ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ?

2. ਮਸੀਹੀ ਹੋਰ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਇੱਥੇ 5 ਸੁਝਾਅ ਹਨ।

1. ਇਸਨੂੰ ਸਧਾਰਨ ਰੱਖੋ। ਜਦੋਂ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਗਲਤੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਵੇਲੇ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਥਕਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਤੀਜਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕਣਾ। ਮੇਰਾ ਸੁਝਾਅ: ਇਸਨੂੰ ਸਧਾਰਨ ਰੱਖੋ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੋਝ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਦੇ ਹੋਰ ਮੌਕੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਇਹ ਸੋਚਣ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਹੋਵੋ, “ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਾਫ਼ੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਰਸੋਈ ਦਾ ਇੰਨਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸਮਾਜਕ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਭਿਆਨਕ ਹਾਂ।” ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋ ਹੈ ਉਸ ਨਾਲ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹੋ! ਕਈ ਵਾਰ, ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਕੌਫ਼ੀ ਅਤੇ ਸਨੈਕਸ ਲਈ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕੁੰਜੀ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਸਧਾਰਨ ਰੱਖੋ!

2. ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਅਕਸਰ ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਜਬ ਟੀਚਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰੋ।ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਹਰ 2 ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣਾ। ਉਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਨਾ ਰਹੋ। ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਲਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਸੰਤੁਲਨ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖੋ। ਲੂਕਾ 14:13-14 ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋ ਜੋ ਇਕੱਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਵੀ ਹੇਠਲੇ ਦਰਜੇ ਵਿਚ ਹਨ, “13 ਪਰ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਦਾਅਵਤ ਦਿੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਗਰੀਬਾਂ, ਅਪਾਹਜਾਂ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿਓ। ਲੰਗੜੇ, ਅੰਨ੍ਹੇ, 14 ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਮਿਲੇਗੀ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਧਰਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀ ਉੱਠਣ ‘ਤੇ ਬਦਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।”

3. ਇਸਨੂੰ ਮਸੀਹ-ਕੇਂਦਰਿਤ ਰੱਖੋ। ਜੇ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਤਮਿਕ ਚਾਲ ਚਲਣ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਕੱਢੋ। ਅਕਸਰ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਇਆ ਗਿਆ ਸਮਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਜਨਕ ਹੋਵੇਗਾ। ਨਾਲ ਹੀ, ਜੇ ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਸੀਹ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਮੌਕੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਕਹੋ।

4. ਮੌਕਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕਲੀਸੀਆ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਰਹਿਣਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਸੀ, ਇਹ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ (ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ)। ਇਸ ਲਈ, ਕਦੇ-ਕਦੇ, ਸਾਨੂੰ ਅਜਨਬੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਔਖਾ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਅਤੇ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਦੋਸਤ ਬਣਾਓ, ਇਹ ਉਹ ਸਕੂਲ ਹੋਵੇ ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੇ ਆਂਢ-ਗੁਆਂਢ, ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਥਾਂ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੁਲਾਓ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋਗੇ ਕਿ ਲੋਕ ਸਰਗਰਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੋਝ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦੇ ਹਨ।

5. ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰਗਾਮੀ ਨਤੀਜੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਣੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਗੇ।

ਇੱਕ ਸੈਮੀਨਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਚਰਚ ਲਈ ਲਗਭਗ ਤੀਹ ਮੀਲ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਹੀ ਅਜਨਬੀਆਂ ਨੂੰ  ਬਿਠਾ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਜਿਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਚਰਚ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਬੇਸ਼ਕ, ਤੁਸੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ।”

ਅਜਨਬੀ ਕਲੀਸੀਆ ਆਇਆ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ, ਚਰਚ ਵਿਚ ਇਕ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਅਤੇ ਸੰਗਤੀ ਲਈ ਘਰ ਬੁਲਾਇਆ। ਉੱਥੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਉਸ ਨੂੰ ਗਰਮ ਇਸ਼ਨਾਨ, ਕੁਝ ਸਾਫ਼ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਗਰਮ ਭੋਜਨ ਮਿਲਿਆ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦਿਆਂ, ਉਸਦੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਸੰਗਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਘਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੁੜਦੇ ਸਮੇਂ ਉੱਥੋਂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਸ ਦੀ ਟਿਕਟ ਖਰੀਦੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ।

ਇੱਕ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ, ਸੈਮੀਨਰੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਅਜਨਬੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਚਿੱਠੀ ਮਿਲੀ। ਚਿੱਠੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਅਖਬਾਰ ਦੀ ਕਲਿੱਪ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੁਰਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ, “ਇਨਸਾਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਤਲ ਲਈ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।” ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਲੁੱਟ-ਖੋਹ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ‘ਚ ਨਾਬਾਲਗ ਲੜਕੇ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਾਨੂੰਨ ਤੋਂ ਭੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਈਸਾਈਆਂ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦੋਸ਼ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਇਆ। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਸੰਗਤੀ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਪਰਾਧ ਬਾਰੇ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਸਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨਾਲ ਸੰਗਤੀ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਦੇ ਇਸ ਹੁਕਮ ਸਮੇਤ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਪਰਾਹੁਣਚਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁਕਮ ਹੈ। ਇੱਕ ਜੋ ਇੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੱਚੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਮੰਨਿਆ ਹੈ [ਮੱਤੀ 25:35-46]। ਅਤੇ ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰੇਰਣਾ? ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਲਹੂ ਵਹਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਪਾਪੀਆਂ ਲਈ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਘਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦੇ? ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੂੰ “ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹੱਥ, ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਅਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਾ ਧਰਮ” ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋਣ ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਮਸੀਹ ਵਰਗੇ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਬਦਲ ਰਹੇ ਹਾਂ।