ਬਦਲੀ ਹੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ—ਭਾਗ 11 ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ
(English Version: “The Transformed Life – Bless Your Persecutors”)
ਰੋਮੀਆਂ 12:14 ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬਾਈਬਲ ਅਨੁਸਾਰ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ; ਅਸੀਸ ਦਿਓ ਅਤੇ ਸਰਾਪ ਨਾ ਦਿਓ।”
ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਉਸ ਦੇ ਉਲਟ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਲਟ ਜੋ ਸਾਡੀ ਕੁਦਰਤੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਸਾਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਉਹੀ ਹੈ ਜੋ ਉਪਰੋਕਤ ਲਿਖਤ ਸਾਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਚਤ ਦਇਆ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾ ਇੰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਰੋਮੀਆਂ 12:17-21 ਦੇ ਇਸ ਅਧਿਆਇ ਵਿੱਚ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ‘ਤੇ ਹੋਰ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਅਤਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ-ਕੁਝ ਘੱਟ ਹੱਦ ਤਕ, ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੱਦ ਤਕ। 2 ਤਿਮੋਥਿਉਸ 3:12 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਕੋਈ ਜੋ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਧਰਮੀ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਤਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਅਤਿਆਚਾਰ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ, “ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ: ‘ਇੱਕ ਨੌਕਰ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।’ ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਤਾਇਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਸਤਾਉਣਗੇ, ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨਗੇ” [ਯੂਹੰਨਾ 15:20]। ਬਾਈਬਲ ਮਸੀਹੀਆਂ ਲਈ ਦੁੱਖ-ਮੁਕਤ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਉਂਦੀ।
ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਇਸ ਦੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸੰਸਾਰ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਤਾਇਆ ਕਿਉਂਕਿ, ਰੋਮੀਆਂ 8: 7 ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, “ਸਰੀਰ ਦੁਆਰਾ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਮਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਹੈ।” ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਜੋ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਤਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਪਛਾਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਤਾਇਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਸਤਾਉਣਗੇ।” ਉਹ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਇਕ ਸੱਚੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ—ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ:
ਸੰਸਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਾਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਸ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਹੋਣਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਕਲਾਸਿਕ ਉਦਾਹਰਣ ਉਹ ਕਿਸਮਤ ਹੈ ਜੋ ਐਥਿਨਜ਼ ਵਿੱਚ ਅਰਿਸਟਾਈਡਜ਼ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਿਸਟਾਈਡਸ ਦ ਜਸਟ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ; ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨਿਕਾਲੇ ਲਈ ਵੋਟ ਕਿਉਂ ਪਾਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ: “ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧਰਮੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸੁਣ ਕੇ ਥੱਕ ਗਿਆ ਹਾਂ।”
ਹੁਣ, ਜੇ ਇਹ ਕਿਸੇ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਹੈ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਈਸਾਈ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ, ਅਸੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਸਾਡੇ ਉਹਨਾਂ ਮਸੀਹੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕੂਲ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਦਿਖਾਉਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਕੰਮ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੇ ਅਤਿਆਚਾਰ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਈਸਾਈ ਜੀਵਨ ਜੀਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋਣਗੇ,ਤਾਂ ਫਿਰ, ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਅਤਿਆਚਾਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ? ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦੇਣ ਲਈ।
ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ?
ਇਕ ਟਿੱਪਣੀਕਾਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, “ਆਸ਼ੀਸ਼ ਦੇਣ ਦੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਰਥ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਉਸਦਾ ਹੱਕ ਹੈ [cf. ਲੂਕਾ 1:64, 68, 2:24, 24:53; ਯਾਕੂਬ 3:9]. ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ [cf. ਮੱਤੀ 25:34; ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 3:26; ਗਲਾ 3:9; ਅਫ਼ 1:3]. ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਜਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਮੰਗਦੇ ਹਾਂ [cf. ਲੂਕਾ 2:34; 1 ਕੁਰਿੰ 10:16; ਇਬ 11:20]. ਇਹ ਆਖਰੀ ਅਰਥ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਪਾਠ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ‘ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਉਸੇ ਫਰਜ਼ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।”
ਇਸ ਲਈ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਮਸੀਹੀਆਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬੁਲਾਵਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਪੁੱਛਣ ਲਈ—ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਲਗਾਤਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਤਸ਼ੱਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਬਦ “ਆਸ਼ੀਸ਼” ਵਰਤਮਾਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਇਹ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਆਇਤ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ, ਪੌਲੁਸ ਪਹਿਲੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹੁਕਮ ਜੋੜਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਹ ਹੈ: “ਆਸ਼ੀਸ਼ ਦਿਓ ਅਤੇ ਸਰਾਪ ਨਾ ਦਿਓ।” ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ “ਆਸ਼ੀਸ਼” ਹੈ, ਦੋ ਵਾਰ ਅਤੇ ਇਹ ਦੱਸ ਕੇ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਜੋ ਕਿ “ਸਰਾਪ” ਹੈ, ਪੌਲੁਸ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ: ਸਾਡੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਅਸੀਸ ਅਤੇ ਸਰਾਪ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਬਰਕਤ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਵਿਨਾਸ਼ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ,ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਕੋਲੋ, ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਜਿੰਦਗੀਆਂ ਵਿਚ ਈਸ਼ਵਰੀ ਕਿਰਪਾ ਹੋਣ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਇਹ ਰਵੱਈਆ ਸਾਡੇ ਬੁਨਿਆਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਜਵਾਬ—ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਜਾਂ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦੁਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਨਿਰਣੇ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਔਖਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਜੇਕਰ ਸਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ, “ਠੀਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬਦਲਾ ਲਓ [ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿੱਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਸਰਾਪ ਉਚਾਰਨ ਕਰੋ]”, ਅਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਪਰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਬਚਨ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਦਲਾ ਨਾ ਲੈਣ ਦੁਆਰਾ ਸਿਰਫ ਨਿਸ਼ਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਪਰ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਚੰਗਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ—ਇਸ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ, ਚੰਗਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਿਹਰ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ‘ਤੇ ਉਸਦੀ ਬਰਕਤ ਹੈ।
ਪੌਲੁਸ ਅਜਿਹਾ ਬੁਲਾਹਟ ਜਾਰੀ ਕਰਨ ਵਿਚ ਇਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਲੂਕਾ 6:28 ਵਿੱਚ ਇਹੀ ਬੁਲਾਹਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, “ਆਪਣੇ ਸਰਾਪ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਸਾਨੂੰ ਸਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਸੀਸ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਲੇਖਕ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬੱਚੇ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਆਪਣੇ ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਏ ਗਏ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੇ ਵਾਂਗੂ ਬਣਨਾ ਹੈ।”
ਸਤਾਏ ਗਏ ਈਸਾਈਆਂ ਨੂੰ ਲਿਖਦਿਆਂ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਪੌਲੁਸ, ਬਲਕਿ ਪਤਰਸ ਨੇ ਵੀ ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਬਦਲਾ ਬੁਰਾਈ ਨਾਲ ਨਾ ਲੈਣ, ਪਰ 1 ਪਤਰਸ 3:9 ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ‘ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸੇ ਜਵਾਬ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, “ਬੁਰਿਆਈ ਦਾ ਬਦਲਾ ਬੁਰਾਈ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰੋ ਜਾਂ ਅਪਮਾਨ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰੋ। ਅਪਮਾਨ ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਬਦਲਾ ਅਸੀਸ ਨਾਲ ਦਿਓ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਬਰਕਤ ਦੇ ਵਾਰਸ ਹੋਵੋ।” ਫਿਰ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਰਕਤ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਬਰਕਤ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੀਏ? ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਹੈ – ਤਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਣ। ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਭਲਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਅੱਗੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸਨੂੰ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ ਦੇ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਦੀਵੀ ਜੀਵਨ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਹੈ! ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕ ਦੇਵੇਗਾ, ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਨੂੰ ਸਤਾਉਣ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਹੈ।
ਸਲੀਬ ‘ਤੇ, ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ ਸੀ? ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਅਤੇ ਸਮੱਗਰੀ ਕੀ ਸੀ? “ਹੇ ਪਿਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ” [ਲੂਕਾ 23:34]। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬਰਕਤ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਹੈ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ। ਇਸ ਲਈ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਬਰਕਤ ਦੇਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ – ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੋਬਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਵੱਲ ਮੁੜਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਸੂਬੇਦਾਰ ਦਾ ਪਰਿਵਰਤਨ (ਜਿਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਯਕੀਨਨ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ” [ਮੱਤੀ 27:54]) ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਯਿਸੂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ।
ਆਪਣੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਮਸੀਹੀ ਇਸਤਿਫਾਨ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 7:59-60 ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ, “59 ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਪੱਥਰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਇਸਤਿਫਾਨ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ, “ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ, ਮੇਰੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਲੈ ਲੈ।” 60 ਤਦ ਉਹ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਅਤੇ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਬੋਲਿਆ, “ਪ੍ਰਭੂ, ਇਹ ਪਾਪ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਨਾ ਲਾਈਂ।” ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਇਹ ਕਿਹਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਸੌਂ ਗਿਆ।” ਇਸਤਿਫਾਨ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਊਲ ਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੌਲੁਸ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ—ਉਹੀ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨਾਲ, ਰੋਮੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸਤਿਫਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਮਨ ਫਿਰਾਓ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗੀ।
ਉਸੇ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਬੁਲਾਹਟ ਦਾ ਨਮੂਨਾ ਬਣਾਇਆ। 2 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 11:24 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ, “ਮੈਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੋਂ ਪੰਜ ਵਾਰੀ ਇੱਕ ਘੱਟ ਚਾਲੀ ਕੋੜੇ ਖਾਦੇ।” ਇਹ ਕੁੱਲ 195 ਕੋੜੇ ਹਨ! ਫਿਰ ਵੀ, ਰੋਮੀਆਂ 10:1 ਵਿਚ, ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੇ “ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਅਤੇ ਇਸਰਾਏਲੀਆਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਗੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬਚਾਏ ਜਾਣ।” ਸਰਾਪ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਜੋ ਮੁਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਜੋ ਉਸਨੇ ਇੱਥੇ ਰੋਮੀਆਂ 12:14 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ‘ਤੇ ਅਸੀਸ ਮੰਗਣ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਰਕਤਾਂ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਸਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਜੀਭਾਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਇਕੱਲਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੋਡਿਆਂ ‘ਤੇ ਬੈਠਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਦਿਲ ਦੇਣ ਲਈ ਅਤੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਸੀਹੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਪਾਪੀ ਰੁਝਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇ। ਕੋਈ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹੋਣ ਜਾਂ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਤਮਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਉਚਿਤ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦੇਣ ਲਈ ਪਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਗਲਤ ਵਿਵਹਾਰ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਤੁਰੰਤ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰਨ ਲਈ “ਕੀਮਤ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ” ਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਣੇ ਦੇ ਦਰਦ ਤੋਂ “ਬਚ ਜਾਣ”। ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਬਦਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਉਹੀ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੇ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਬੁਰਾਈ ਦੇ ਬਦਲੇ ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਕੁਦਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਹੈ।
ਪਰ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸ਼ਤਰ ਦਾ ਜਵਾਬ ਇਹ ਹੈ: “ਦੇਖੋ ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਕੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲਿਆ ਹੈ? ਮੁਆਫ਼ੀ ਦੀ ਉਹੀ ਬਰਕਤ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਮੰਗੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਲਈ ਵੀ ਮੰਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਾਰਾ ਨਿਰਣਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿਓ ਜਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ।” ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਧਰਮੀ ਨਿਆਂ-ਕਾਰ ਜੋਂ ਸਹੀ ਹੈ ਓਹ ਕਰਦਾ ਹੈ। “ਕੀ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਦਾ ਨਿਆਂਕਾਰ ਉਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਜੋ ਸਹੀ ਹੈ?” ਉਤਪਤ 18:25 ਵਿੱਚ ਅਬਰਾਹਾਮ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੇ ਸਾਰੇ ਨਿਰਣੇ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੌਂਪ ਦਿੱਤਾ [1 ਪਤ 2:23]। ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ [ਲੂਕਾ 23:34]।
ਇਹ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, “ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਬਦਲੇ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਹੈ; ਚੰਗੇ ਲਈ ਚੰਗੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਨਾ ਮਨੁੱਖ ਹੈ; ਪਰ ਬੁਰਾਈ ਦੇ ਬਦਲੇ ਚੰਗਿਆਈ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਨਾ ਇਸ਼ਵਰੀ ਹੈ।” ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬੁਰਾਈ ਲਈ ਚੰਗੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਹਾਂ:
- ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੋਣ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਾਂ
- ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਈਸ਼ਵਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਾਂ
- ਇਹ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਆਸ਼ੀਸ਼ਾਂ ਸਾਨੂੰ ਯਿਸੂ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬਦਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਕੀ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕੀਤਾ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਜਵਾਬ ਬਰਕਤ ਨਾਲ ਦੇਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ? ਕੀ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਜੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਰਵੱਈਏ ਤੋਂ ਪਛਤਾਵਾ। ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਯਿਸੂ ਵੱਲ ਮੋੜੋ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਮੂਨਾ ਹੈ। ਉਹ ਓਹ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ [1 ਪਤ 2:21]। ਦੇਖੋ ਉਸਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ! ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਗੌਰ ਕਰੋ ਕਿ ਉਸਨੇ ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਕਿੰਨੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕੀਤੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸਦੀ ਦਇਆ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਉਸ ਤੋਂ ਤਾਕਤ ਮੰਗੋ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹੀ ਦਇਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵਧਾਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ।
ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਣ ਦਾ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਸੰਕਲਪ ਕਰੋ। ਜੇ ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਦੀਵੀ ਦੁੱਖਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਜਿਸ ਦਾ ਉਹ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਗੇ ਅਤੇ, ਤਰਸ ਨਾਲ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹਨ, ਤਾਂ ਪਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰੋ ਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ। ਉਹ ਕਰੋ ਜੋ ਰੋਮੀਆਂ 12:14 ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਅਸੀਸ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰੋ!
ਅਤਿਆਚਾਰ ਹਰ ਤਰੀਕੇ ਅਤੇ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਉਮਰ ਅਤੇ ਹਾਲਤਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਹਮਲੇ ਅਤੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।
ਬਾਰਬਰਾ ਰੋਬਿਡੌਕਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਇੱਕ ਗੁਆਂਢੀ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਦੁਆਰਾ ਦਿਲਚਸਪ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ “ਬਾਈਬਲ ਥੰਪਰ” ਕਿਹਾ ਸੀ। ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਗਲੀ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੇ ਬਾਈਬਲ ਸਕੂਲ ਦੌਰਾਨ ਹਰ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਆਪਣੀ ਵੈਨ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਚਰਚ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਘਰੇਲੂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਰਾਹਤ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਨ।
ਬਾਰਬਰਾ ਨੇ ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ, ਖਾਮੀਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਕੀਤੀ, ਇਹ ਖੋਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਨੇ ਟਿੱਕ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਉਸ ਨੇ ਦਇਆ, ਦਿਆਲਤਾ, ਨਿਮਰਤਾ, ਕੋਮਲਤਾ ਅਤੇ ਧੀਰਜ ਪਾਇਆ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਦੁਪਹਿਰ, ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੇ ਬੇਟੇ ਉੱਤੇ ਗੁਆਂਢੀ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ, ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਟਪਕਦਾ ਹੋਇਆ, ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ, (ਅਤੇ ਓਹਨਾ ਨੇ ਮਸੀਹ ਬਾਰੇ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਬੋਲੇ) ਬਾਰਬਰਾ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜਦੋਂ ਮਿਸ਼ੇਲ ਆਪਣੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬਾਰਬਰਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇੰਨੀ ਸੁਚੱਜੀ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਮੈਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਰੋਮ 12:14 ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹੈ, ‘ਆਪਣੇ ਸਤਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਓ; ਅਸੀਸ ਦਿਓ ਅਤੇ ਸਰਾਪ ਨਾ ਦਿਓ।’”
ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੇ ਬਾਰਬਰਾ ਨੂੰ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ, ਉਸਨੇ ਮਿਸ਼ੇਲ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਜਵਾਬਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਿਆ। ਬਾਰਬਰਾ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮਿਸ਼ੇਲ ਦੇ ਛੂਹਣ ਕਾਰਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਗੁਆਂਢੀ ਬੱਚੇ ਨੇ ਉਸ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਸੀ।” “ਪਰ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਇਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।”
ਆਓ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਘੱਟ ਨਾ ਸਮਝੀਏ—ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਉੱਚ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ।