ਬਦਲੀ ਹੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ—ਭਾਗ 8 ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ

(English version: “The Transformed Life – Faithful Praying”)

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਬਦਲੇ ਹੋਏ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹੈ। ਰੋਮੀਆਂ 12 ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਰਤਿਤ ਜੀਵਨ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਪੌਲੁਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ “ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿੱਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ” ਹੋਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ [ਰੋਮੀਆਂ 12:12c]। ਇਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਪੂਰਕ ਜੀਵਨ ਹੋਣ ਲਈ ਬੁਲਾਹਟ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਬੁਲਾਹਟ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦਾ ਅੰਤਮ ਟੀਚਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸੀਹ ਵਰਗਾ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਸੀਹ ਖੁਦ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਜੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਹ ਯਿਸੂ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ, ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦਿਖਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਨਿਰੰਤਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਸਿਰਫ 3+ ਸਾਲ ਦੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਸੀ, ਉਹ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਘੰਟੇ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਗਥਸਮਨੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਆਖ਼ਰੀ ਸਾਹ ਤੱਕ ਉਹ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਯਿਸੂ ਲਈ, ਕੋਈ ਵੀ ਦਿਨ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਜਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।

ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨੇੜਿਓਂ ਦੇਖਿਆ, ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ [ਲੂਕਾ 11:1] ਸਗੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਤਰਜੀਹ ਵਜੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਲਈ ਸ਼ਰਧਾ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਚਰਚ ਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 2:42 ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਚਰਚ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਰਸੂਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮੁੱਢਲੇ ਸੱਦੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟਣਗੇ [ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 6:4]।

ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮੁਢਲੇ ਚਰਚ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ। ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ 20 ਹਵਾਲੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ [ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 1:13-14, 1:24-25, 2:42, 3:1, 4:24, 29, 31, 6 :3-4, 6, 7:60, 8:15-17, 9:11, 40, 10:2, 9, 12:5, 12, 13:3, 14:23, 16:25, 20:36 , 21:5, 27:35-36, 28:8]। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਪਹਿਲੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਬਹੁਤ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀ ਸੀ। ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਚਰਚ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤਾਕਤ ਸੀ!

ਜਿਵੇਂ ਰੋਮੀਆਂ ਵਿਚ ਇਸ ਹਵਾਲੇ ਵਿਚ, ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੋਰ ਪੱਤਰਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੀ ਲੋੜ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ:

ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:18 “ਅਤੇ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਬੇਨਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹਰ ਸਮੇਂ ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ। ਇਸ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਸੁਚੇਤ ਰਹੋ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ।”

ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 4:6 “ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਸਗੋਂ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਨਾਲ ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਗੇ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ।”

ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 4:2 “ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੋ, ਜਾਗਦੇ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਵੋ।”

1 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ 5:18 “ਲਗਾਤਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।”

ਕਿਉਂਕਿ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੁਢਲੀ ਕਲੀਸੀਆ ਨੇ ਉਸਦੇ ਨਮੂਨੇ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਲਕ ਕੋਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੇਵਕ ਹੋਣ। ਪਰ ਕੁਦਰਤ ਦੁਆਰਾ, ਅਸੀਂ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵੱਲ ਦੌੜਦੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ।

ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦੀ ਦੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਈ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸਦੇ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਵਿਕਲਪ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ।” ਆਦਮੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਆਖਰਕਾਰ ਇਸ ‘ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ!”

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਆਖਰੀ ਵਿਕਲਪ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਭ ਕੁਝ ਅਸਫਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ, ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਬਾਈਬਲ ਜੋ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਉਲਟ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਵਿਕਲਪ ਹੈ, ਦੂਜਾ ਵਿਕਲਪ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਵਿਕਲਪ ਹੈ। ਹੋਰ ਸਾਰੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਤੋਂ ਵਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੋ, ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਅਸੀਂ ਰੱਬ-ਨਿਰਭਰਤਾ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰਤਾ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਇਹ ਨਾ ਕਹਿ ਸਕੀਏ, ਪਰ ਸਾਡੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਇਸ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਐਲਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸੇਵਕਾਈ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਿਰਿਆ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਸੇਵਕਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ! ਸੇਵਕਾਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਬਿਤਾਏ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ 12 ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ “ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ” ਅਤੇ ਫਿਰ “ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ” ਜਾਣ ਲਈ ਚੁਣਿਆ [ਮਰਕੁਸ 3:14]। ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਰਹੋ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਓ।

ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਰਸੂਲਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਇਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਪਹਿਲੀ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਯਾਤਰਾ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਵਰਤ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ [ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 13:1-3]। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀਆਂ ਹੋਰ ਸਾਰੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਬਲ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਉਦੋਂ ਹੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਜਵਾਬ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਗਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਐਮੀ ਕਾਰਮਾਈਕਲ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਇਸ ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹਨ:

“ਸਾਨੂੰ ਲੜਾਈ-ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਹਿਰ ਤੋਂ ਰਾਹਤ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਤੋਂ ਆਰਾਮ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਤਮਿਕ ਜਿੱਤ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਸਿੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਜਿੱਤ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਮੁਕੱਦਮੇ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਰੁਕ-ਰੁਕ ਕੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਸਦੀਵੀ ਹੈ।”

ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, “ਜੇਕਰ ਮਸੀਹੀ ਬੁੜਬੁੜਾਉਣ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬੁੜਬੁੜਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।”

ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਮਲ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਲਾਗੂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣ ਵਿਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ 10 ਰੀਮਾਈਂਡਰ ਜਾਂ 10 ਮਦਦਗਾਰ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਕੇ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।

1. ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਸਥਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋ।

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਬਾਹਰ ਅਜਿਹੀ ਥਾਂ ਲੱਭਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

2. ਖਾਸ ਸਮਾਂ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਕਰੋ।

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਨੁਸ਼ਾਸਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਿਜੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਖਾਸ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਅਤੇ ਉਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀਏ। ਉਸ ਪਵਿੱਤਰ ਸਮੇਂ ਦੀ ਹਰ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਰਾਖੀ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਸਮਿਆਂ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਸਮਿਆਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੇਗੀ।

3. ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ।

ਬਾਈਬਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ, ਅਸੀਂ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਹੋਣ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਬਾਈਬਲ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੋੜਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬਾਈਬਲ ਦੀਆਂ ਆਇਤਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ ਹੈ । ਇਹ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਕੇਂਦਰਿਤ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ!

4. ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।

ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਹੈ; ਅਸੀਂ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਭੇਦ ਹੈ। ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਉਸ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇਗੀ। ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਨਿਮਰਤਾ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਤੋਂ ਇਕਰਾਰ ਅਤੇ ਤੋਬਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਇੱਕ ਨਿਮਰ ਦਿਲ ਤੋਂ ਆਉਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮਤਲਬ ਹੈ, “ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਪੂਰੀ ਹੋਵੇ!” [ਲੂਕਾ 22:42]।

5. ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।

ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸਾਡਾ ਸੁਆਗਤ ਕੀਤਾ, ਉਸ ਨਾਲ ਈਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ ਲਈ। ਇਸ ਲਈ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਨਿਰਲੇਪਤਾ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਡੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੀ ਪੁਕਾਰ ਸੁਣਦਾ ਹੈ।

6. ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਰਹੋ।

ਹਾਂ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹੀਏ। ਪਰ ਪੁੱਛ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਨਿਰਭਰਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਖਾਸ ਹੋਣ ਨਾਲ ਇਹ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਵੀ ਮਦਦ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਇਰਾਦੇ ਸਾਫ਼ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।

7. ਭਟਕਣਾ ਨੂੰ ਹਟਾਓ।

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਯੰਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਫ਼ੋਨ ਜਾਂ ਟੈਬਲੈੱਟ ਤੋਂ ਸੂਚਨਾ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਜਲਦੀ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਭਟਕ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦੇ, ਕਿਸੇ ਯੰਤਰ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਜਲਦੀ ਝਾਤ ਮਾਰਨ ਲਈ ਭਰਮਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਧਿਆਨ ਭਟਕ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਸਾਡੇ ਪੂਰੇ ਧਿਆਨ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਜਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਭਟਕਾਉਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।

8. ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।

ਨਿੱਜੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਅਤੇ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਚਰਚ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਭਾਵਾਂ ਵਿਚ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਕੱਠੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ, ਅਸੀਂ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

9. ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।

ਵਿਚੋਲਗੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਭੌਤਿਕ ਅਤੇ ਭੌਤਿਕ ਲੋੜਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ; ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਤਮਿਕ ਲੋੜਾਂ ਇਸ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਫਲ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਇਹ ਸੀਮਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।

10. ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਸਿਰਫ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਹੱਥ ਲੱਭਣ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਲੱਭਣ ਲਈ ।

ਅਕਸਰ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਕੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭਾਲਣਾ ਸਿੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਗੂੜ੍ਹਾ ਹੋਣ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। 1 ਇਤਹਾਸ 16:11 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਪ੍ਰਭੂ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਤਾਕਤ ਵੱਲ ਵੇਖੋ; ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਭਾਲੋ।” ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ 27:8 ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਦਾਊਦ ਦਾ ਇਹ ਇਰਾਦਾ ਸੀ: “ਮੇਰਾ ਮਨ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਆਖਦਾ ਹੈ, “ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਭਾਲੋ!” ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਭਾਲਾਂਗਾ।”

ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ [ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ, ਲਗਨ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨਾ, ਆਦਿ]। ਪਰ ਇਹ ਕੁਝ ਵਿਚਾਰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.

ਯਿਸੂ ਨੇ ਮੱਤੀ 26:40 ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਗਦੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਸੀ?” ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਉਹ ਘੰਟਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ? ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਔਸਤ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੁਆਰਾ 10-15 ਮਿੰਟ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਸਾਡੀ ਸੁਣਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਿਵੇਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸਮਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ? ਇੱਕ ਘੰਟਾ 24 ਘੰਟੇ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਲਗਭਗ 4% ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ 5% ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੈ! ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੈਰ-ਜ਼ਰੂਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ – ਟੀਵੀ ਅਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ! ਮਸਲਾ ਸਮੇਂ ਦੀ ਘਾਟ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਭੂ ਕੋਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੇਵਕ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ! ਇਸ ਲਈ, ਆਓ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬਦਲੀਏ।