ਮਸੀਹੀ ਦਿਲ ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ

(English Version: “The Christian Heart Is A Thankful Heart”)

ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਗੁੰਮ ਹੋਈ ਆਦਤ ਜਾਪਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਸ ਅਸਲ-ਜੀਵਨ ਦੀ ਘਟਨਾ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਐਡਵਰਡ ਸਪੈਂਸਰ ਇਵਾਨਸਟਨ, ਇਲੀਨੋਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੈਮੀਨਰੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸੀ। ਉਹ ਜੀਵਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੀ ਟੀਮ ਦਾ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਇਵਾਂਸਟਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮਿਸ਼ੀਗਨ ਝੀਲ ਦੇ ਕੰਢੇ ਇੱਕ ਜਹਾਜ਼ ਡੁੱਬ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਐਡਵਰਡ 17 ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਰਫੀਲੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗਿਆ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਦੀ ਸਿਹਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ। ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੇ ਅੰਤਮ ਸੰਸਕਾਰ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।

ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੀ ਕਹਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ, “ਉਹ 17 ਇੰਨੇ ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ?” ਪਰ ਬਹੁਤ ਵਾਰ, ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਵੀ ਅਸ਼ੁੱਧਤਾ ਦੇ ਉਸੇ ਪਾਪ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀ ਹਨ—ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਖ਼ਤਰੇ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ—ਜੋ ਕਿ ਸਦੀਵੀ ਨਿੰਦਾ ਹੈ।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹਵਾਲੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਇੱਕ ਨਿਯਮਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕੁਝ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ:

“ਧੰਨਵਾਦ ਨਾਲ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦਰਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਤਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰੋ; ਉਸਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰੋ” [ਜ਼ਬੂਰ 100: 4]

“ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚੰਗਾ ਹੈ” [ਜ਼ਬੂਰ 106:1]

“ਹਰ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪਿਤਾ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੋ” [ਅਫ਼ 5:20]

“ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਨਾਲ [ਭਰਭੂਰ]” [ਕੁਲੁਸੀਆਂ 2:6]

ਇਹਨਾਂ ਕੁਝ ਆਇਤਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ: ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ, ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਵਾਰ-ਵਿੱਚ-ਵਿੱਚ-ਵਿਚਾਲੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਜੋਂ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਹੁਣ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਮਹੱਤਤਾ ਹੈ? ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਬੂਰ 50:23 ਇੱਕ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ: “ਜੋ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਦੀ ਭੇਟ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਮੇਰਾ ਆਦਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।” ਸਾਡਾ ਧੰਨਵਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਇੱਥੇ ਕੀ ਦਾਅ ‘ਤੇ ਹੈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਕੋਈ ਮਾਮੂਲੀ ਮੁੱਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਇਹ ਲੇਖ 3 ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹਿਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ: (I) ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ, (II) ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਲਾਭ, ਅਤੇ (III) ਧੰਨਵਾਦੀ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੁਝਾਅ।

ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵਧੀਏ, ਇੱਥੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਬੁਨਿਆਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਹੈ: ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਇਸ ਤੱਥ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਛੁਕ ਮਾਨਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਵਾਲੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ‘ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ ਜੋ ਸਾਡੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।

1. ਇੱਕ ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ।

 ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ 2 ਖ਼ਤਰੇ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।

ਖ਼ਤਰਾ # 1. ਇੱਕ ਨਾਸ਼ੁਕਰਾ ਆਤਮਾ ਇੱਕ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦਾ ਚਿੰਨ੍ਹ ਹੈ।

ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਸਾਨੂੰ ਰੋਮੀਆਂ 1:21 ਵਿਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ “ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵਜੋਂ ਵਡਿਆਈ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ।” ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ [ਮੈਟ 5:45; ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 14:15-17], ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਰੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੇ ਕੋਈ ਮਸੀਹੀ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਇੱਕ ਅਸ਼ੁੱਧ ਆਤਮਾ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਵਚਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਖ਼ਤਰਾ # 2. ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਇੱਛਾ ਦੀ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ 1 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ 5:18 ਵਿੱਚ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ “ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰੋ; ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ।” ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਦਾਸ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਅਸੀਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪੂਰਨ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਭਲੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮਹਿਮਾ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਹੈ [ਰੋਮੀ 8:28-29]।

ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਇੱਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ – ਹਰ ਸਮੇਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣਾ! ਕੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਅਣਆਗਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ?

ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ, “ਦਿ ਹਿਡਿੰਗ ਪਲੇਸ,” ਕੋਰੀ ਟੇਨ ਬੂਮ, ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਹਿਟਲਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਛੁਪਾਇਆ ਸੀ, ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ। ਕੋਰੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ, ਬੇਟਸੀ, ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੇ ਜਰਮਨ ਜੇਲ੍ਹ ਕੈਂਪ ਰੈਵੇਨਸਬਰਕ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਬੈਰਕਾਂ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ‘ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭੀੜ—ਭੜੱਕੇ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਪਿੱਸੂ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਸਨ।

ਉਸ ਸਵੇਰ, 1 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਚਨ ਪੜ੍ਹਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ, ਲਗਾਤਾਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਬੈਟਸੀ ਨੇ ਕੋਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਕੁਆਰਟਰਾਂ ਦੇ ਹਰ ਵੇਰਵੇ ਲਈ ਰੁਕਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੋਰੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬੇਟਸੀ ਦੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਗਈ।

ਉਸ ਕੈਂਪ ਵਿਚ ਬਿਤਾਏ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਗਾਰਡ ਦੀ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬਾਈਬਲ ਸਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸਭਾਵਾਂ ਕਿੰਨੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਗਾਰਡ ਪਿੱਸੂਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬੈਰਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ। 

 ਕਿੰਨਾ ਅਦਭੁੱਤ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਬਚਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਕਿਵੇਂ ਸਭ ਤੋਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਹਿਮਾ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਉੱਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ। ਦਸ ਕੋੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖ ਕੇ, ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਕਹੇ: “17 ਯਿਸੂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਕੀ ਸਾਰੇ ਦਸ ਸ਼ੁੱਧ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਸਨ? ਬਾਕੀ ਨੌਂ ਕਿੱਥੇ ਹਨ? 18 ਕੀ ਇਸ ਪਰਦੇਸੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ?” [ਲੂਕਾ 17:17-18]। ਸਿੱਧੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਘਾਟ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਇਸ ਲਈ, ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਦਿਲ ਹੋਣ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰ ਹਨ! ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ⎯ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਗਟ ਇੱਛਾ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ—ਅਸੀਂ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ—ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਜੋ ਦਾਵੇ ਵੀ ਕਰੀਏ।

ਹੁਣ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਜੇ ਨਾਸ਼ੁਕਰੇਪਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਸਾਨੂੰ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲਾਭ ਹਨ ਜੋ ਸੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਦੇ ਹਨ ! ਆਓ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 4 ਨੂੰ ਵੇਖੀਏ.

2. ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਲਾਭ।

ਲਾਭ # 1. ਹੰਕਾਰ ਘਟਦਾ ਹੈ—ਨਿਮਰਤਾ ਵਧਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁੱਖ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੰਕਾਰ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਫਲਤਾ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਲੈਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਇੱਕ ਸਰਬਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦਇਆ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਚੰਗਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 4:7 ਵਿਚ ਯਾਦ ਦਿਵਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, “ਕੌਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ? ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ? ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਸ਼ੇਖੀ ਮਾਰਦੇ ਹੋ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ?”

“ਬਿਗ ਸ਼ਾਟ ਹੋਣ ਦੀ ਕਲਾ” ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਲੇਖ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਈਸਾਈ ਵਪਾਰੀ, ਹਾਵਰਡ ਬੱਟ ਨੇ ਕਿਹਾ:

ਇਹ ਮੇਰਾ ਹੰਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਤੋਂ ਸੁਤੰਤਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲਈ ਅਪੀਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹਾਂ, ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਦ ਚਲਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਟ ਨੂੰ ਬੁਲਾਵਾਂ, ਇਸ ‘ਤੇ ਇਕੱਲੇ ਜਾਓ। ਪਰ ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਮੇਰੀ ਮੂਲ ਬੇਈਮਾਨੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ‘ਤੇ ਇਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਖਰਕਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅਗਲੇ ਸਾਹ ਲਈ ਰੱਬ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ। ਇਹ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬੇਈਮਾਨੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਵੀ ਹਾਂ—ਕਮਜ਼ੋਰ, ਅਤੇ ਸੀਮਤ…ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਘਮੰਡੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਰੱਬ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਮਨੁੱਖ ਨਹੀਂ। ਮੇਰਾ ਹੰਕਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਹ ਨਰਕ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਧਰਮ ਹੈ।

ਧੰਨਵਾਦ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਹੰਕਾਰ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਇਲਾਜ ਹੈ। ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਜੋ ਕੁਝ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਨਿਮਰਤਾ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ।

ਲਾਭ # 2. ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਘਟਦੀ ਹੈ—ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਵਧਦੀ ਹੈ।

ਜੇ ਅਸੀਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਦੇ ਪਾਪ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨਾ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਸੱਚ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਗਲਤ ਹੈ। ਸਗੋਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨਾ [ਜਾਂ ਬੁੜਬੁੜਾਉਣਾ] ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਰਵੱਈਆ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਉੱਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਰਵੱਈਆ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਜੇ ਰੱਬ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ?” ਭਾਵੇਂ ਸਾਡੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ [ਕੁਝ ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਹਨ], ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਪਾਪ ਹੈ। ਕੀ ਪਾਪੀ ਜੀਵ [ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹਾਂ] ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ?

ਵਿਰਲਾਪ 3:39 ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, “ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲਣ ‘ਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਿਉਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ?” ਜੇ ਅਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਦਇਆ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋਵਾਂਗੇ—ਹਰ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੋ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹੋ, “ਯਹੋਵਾਹ ਮੇਰਾ ਚਰਵਾਹਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕਮੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ” [ਜ਼ਬੂਰ 23:1]।

ਲਾਭ # 3. ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੱਕ ਘਟਦਾ ਹੈ—ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਵਧਦਾ ਹੈ।

ਹਰ ਸਮੇਂ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੁਕਾਵਟ ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਣਾ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਇਲਾਜ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪੌਲੁਸ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ, “3 ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਉਸਤਤਿ ਹੋਵੇ, ਦਿਆਲੂ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਦਿਲਾਸੇ ਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, 10 [ਜਿਸ ਨੇ] ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਘਾਤਕ ਸੰਕਟ [ਅਤੀਤ] ਤੋਂ ਛੁਡਾਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਬਚਾਵੇਗਾ। ਸਾਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ [ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ]। ਅਸੀਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਆਸ ਰੱਖੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਾਨੂੰ [ਵਰਤਮਾਨ] ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇਗਾ” [2 ਕੁਰਿੰ 1:3, 10]।

ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਆਤਮਾ ਜੋ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਰਹਿਮਤਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਵਰਤਮਾਨ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਇਹ ਸ਼ੱਕ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕੋਈ ਹੋਰ ਤਰੀਕਾ ਅਪਨਾਉਣ ਲੈਣ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ।

ਲਾਭ # 4. ਚਿੰਤਾ ਘਟਦੀ ਹੈ—ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਧਦੀ ਹੈ।

ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਗੈਰ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਸਮਾਂ ਨਾ ਲੈਣਾ। ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਰਵੱਈਆ ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ‘ਤੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦਾ ਸੰਪੂਰਨ ਉਪਾਅ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਬਚਨ ਵਿੱਚ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੈ: ਇੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਰੱਖਣਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫਿਲਪੀਆਂ 4:6-7 ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇਹੀ ਹੈ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਸਾਨੂੰ ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 4:6 ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਬੇਨਤੀ ਨਾਲ, ਧੰਨਵਾਦ ਸਹਿਤ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅੱਗੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ।” ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਧੰਨਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ “ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਜੋ ਸਾਰੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈ, ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ [ਸਾਡੇ] ਦਿਲਾਂ ਅਤੇ [ਸਾਡੇ] ਮਨਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰੇਗੀ” [ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 4 :7]!

ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ 4 ਲਾਭ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਆਓ ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।

3. ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੁਝਾਅ।

ਧੰਨਵਾਦੀ ਦਿਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹੇਠਾਂ 2 ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ।

ਸੁਝਾਅ # 1. ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕਰੋ।

ਹੁਣ ਤੱਕ ਜੀਉਣ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹਾਨ ਮਸੀਹੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਅਸੀਂ ਪੌਲੁਸ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਉਸਦਾ ਰਾਜ਼ ਕੀ ਸੀ? ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਜਵਾਬ 1 ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ 2: 2 ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, “ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਏ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜਾਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।” ਹੁਣ, ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਹੋਰ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਇਸੇ ਚਿੱਠੀ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪਰ ਉਸਦਾ ਮੁੱਖ ਕੇਂਦਰ ਯਿਸੂ ‘ਤੇ ਸੀ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੱਚਾਈਆਂ ‘ਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸਦੀਵੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਮਿਲਿਆ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਸ ਨੂੰ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ—ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਵਿਚ ਸੀ।

ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਵੀ ਇਹੀ ਹੈ. ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ, ਓਨਾ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਵਾਂਗੇ।

ਸੁਝਾਅ # 2. ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦੇ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਧੰਨਵਾਦ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰੋ।

ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ 4:2 ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੈ, “ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿੱਚ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੋ, ਜਾਗਦੇ ਅਤੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਵੋ।” ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਧੰਨਵਾਦ ਸਾਡੀ ਹਰ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਦਾ ਇੱਕ ਅਨਿੱਖੜਵਾਂ ਅੰਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ! ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਕੀ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਘੱਟ ਹੀ ਧੰਨਵਾਦ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੇ? ਫਿਰ ਵੀ, ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਸਵਰਗੀ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਕਦੇ ਵੀ “ਧੰਨਵਾਦ” ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਉਦਾਸ ਨਾ ਕਰੀਏ। ਆਉ ਅਸੀਂ ਲਗਾਤਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਅੰਤਿਮ ਵਿਚਾਰ।

ਦਾਨੀਏਲ ਬਾਈਬਲ ਵਿਚ ਇਕ ਜਾਣਿਆ-ਪਛਾਣਿਆ ਅਤੇ ਪਿਆਰਾ ਪਾਤਰ ਹੈ। ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਭੂ ਲਈ ਖੜੇ ਹੋਣ ਦੇ ਉਸਦੇ ਸੰਕਲਪ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ [ਦਾਨੀ 1] ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਦਾਨੀਏਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸੰਕਟ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕੀਤਾ—ਇਕੱਲੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਮੂਰਤ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ ਜਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਗੁਫ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰੋ। ਉਸ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਮਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ, “ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਦਾਨੀਏਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਫ਼ਰਮਾਨ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਘਰ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਖਿੜਕੀਆਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵੱਲ ਖੁਲ੍ਹਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤਾ ਸੀ।” [ਦਾਨ 6:10].

ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਦਾਨੀਏਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬੁੜਬੁੜਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, “ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਕੀ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ?” ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ “ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤਾ ਸੀ।” ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ। ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਸੁਣੀਆਂ—ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਧੰਨਵਾਦੀ ਦਿਲ ਤੋਂ ਆਈਆਂ ਹਨ! ਆਓ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਦਿਲ ਵੀ ਹੋਵੇ।