ਨਰਕ—ਇਸ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ—ਭਾਗ 2

(English Version: “Hell – it’s Realities and Implications – Part 2”)

ਇਹ ਲੜੀ ਦਾ ਦੂਜਾ ਅਤੇ ਅੰਤਮ ਲੇਖ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ, “ਨਰਕ—ਇਹ ਅਸਲੀਅਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ।” ਭਾਗ 1 ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਨਰਕ ਦੀਆਂ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ 4 ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਵੇਖੀਆਂ:

1. ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ
2. ਨਰਕ ਸਦੀਵੀ ਚੇਤੰਨ ਤਸੀਹੇ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੈ
3. ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣਗੇ
4. ਨਰਕ ਕੋਈ ਆਸ ਦੀ ਥਾਂ ਹੈ

ਇਹਨਾਂ ਭਿਆਨਕ ਹਕੀਕਤਾਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੇ ਫਿਰ 4 ਪ੍ਰਭਾਵ ਹਨ—3 ਪ੍ਰਭਾਵ ਜੇ ਕੋਈ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਹੈ ਅਤੇ 1 ਪ੍ਰਭਾਵ ਜੇ ਕੋਈ ਈਸਾਈ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਮਸੀਹੀ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵ।

1. ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਪੁਕਾਰਿਆ, “ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਮੇਰੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ?” [ਮੱਤੀ 27:46]. ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਨਾਲ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਸਾਰੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿਸ ਦੇ ਅਸੀਂ ਹੱਕਦਾਰ ਹਾਂ। ਉਸਨੇ ਮੌਤ ਦਾ ਸਵਾਦ ਚੱਖਿਆ [ਇਬ 2:9] ਤਾਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਰਕ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਨਾ ਝੱਲਣੀ ਪਵੇ—ਇਕ ਪਲ ਵੀ! ਕੋਈ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ 1 ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ 1:10 ਵਿਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਯਿਸੂ … ਸਾਨੂੰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।”

ਕੀ ਇਹ ਸੱਚਾਈ ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ? ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਹੱਕ ਹੈ ਜਦੋਂ ਧਰਤੀ ‘ਤੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਡੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦੀਆਂ? ਇੱਕੋ-ਇੱਕ ਦੁੱਖ ਜਿਸ ਦਾ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਅਨੁਭਵ ਕਰਾਂਗੇ—ਇੱਥੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਹੈ—ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਸਥਾਈ ਸਮੇਂ ਲਈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਦੀ ਤੁਲਨਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਸਵਰਗ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸਦੀਵੀ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਨਾ ਕਿਉਂ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਾਂ?

ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਸ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ਾਂ ਕਾਰਨ ਬੁੜਬੁੜਾਉਣ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋਣ ਲਈ ਪਰਤਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਆਓ ਅਸੀਂ ਰੁਕੀਏ ਅਤੇ ਨਰਕ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਤਰਫ਼ੋਂ ਦੁੱਖ ਦੇ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਉਸ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਵਾਂਗੇ।

ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਇਮਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਔਰਤ ਮਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਕਮਰਾ ਛੋਟਾ ਅਤੇ ਠੰਡਾ ਸੀ ਅਤੇ ਔਰਤ ਫਰਸ਼ ‘ਤੇ ਪਈ ਸੀ। ਇਸ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਨੇ ਇਸ ਔਰਤ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਮੈਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋੜ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਹੈ।”

ਖੈਰ, ਉਹ ਆਦਮੀ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਉੱਥੋਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖੇ, “ਲੰਡਨ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਹ ਚਮਕਦਾਰ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸ਼ਬਦ ਬੋਲੇ ​​ਗਏ ਸਨ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਸੀਹ ਹੈ, ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ  ਹਾਂ?” ਗੈਰੇਟ ਫਰਸ਼ ‘ਤੇ ਮਰ ਰਹੀ ਇਕੱਲੀ ਔਰਤ ਦੁਆਰਾ ਬੋਲਿਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਧਰਤੀ ਦਾ ਕੋਈ ਆਰਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਸੀਹ ਹੈ, ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ?” ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਿਆ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਮਹਾਨ ਭੰਡਾਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਲੈਣ ਲਈ ਦੌੜਿਆ, ਇਹ ਬੇਲੋੜਾ ਸੀ, ਉਹ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਮਰ ਗਈ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਸੀਹ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ?”

ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ, ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਪਾਪੀ ਉੱਚੇ ਜਾਂ ਨੀਵੇਂ ਜਾਂ ਅਮੀਰ ਜਾਂ ਗਰੀਬ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਡੂੰਘੇ ਧੰਨਵਾਦ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ, “ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਸੀਹ ਹੈ, ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ?”

2. ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਵਿੱਚ ਵਧਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਨਰਕ ਬਾਰੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸੋਚਣਾ ਸਾਨੂੰ ਪਾਪ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੇਗਾ। ਮੱਤੀ 5:29-30 ਵਿਚ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “29 ਜੇ ਤੇਰੀ ਸੱਜੀ ਅੱਖ ਤੈਨੂੰ ਠੋਕਰ ਦੇਵੇ, ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦਿਓ। ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇੱਕ ਅੰਗ ਗੁਆ ਦੇਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟਿਆ ਜਾਵੇ। 30 ਅਤੇ ਜੇ ਤੇਰਾ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਤੈਨੂੰ ਠੋਕਰ ਖੁਆਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਨੂੰ ਵੱਢ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦਿਓ। ਤੇਰਾ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਨਾਲੋਂ ਤੇਰੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇੱਕ ਅੰਗ ਗੁਆ ਦੇਣਾ ਤੇਰੇ ਲਈ ਚੰਗਾ ਹੈ।”

ਸੰਖੇਪ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਯਿਸੂ ਜੋ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ: ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀ ਕੀਮਤ—ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਇੱਕ ਉੱਚੀ ਕੀਮਤ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਅਣਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਵਿੱਚ ਨਰਕ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਉੱਚਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਚੌੜੀ ਸੜਕ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਰਾਹ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਤੰਗ ਸੜਕ—ਸਵੈ-ਇਨਕਾਰ ਦੀ ਸੜਕ, ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਨਿਤ ਸੜਕ, ਸਦੀਵੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਮਾਰਗ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਾਪ ਕਰਨ ਲਈ ਪਰਤਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਆਓ ਅਸੀਂ ਨਰਕ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਯਾਦ ਰੱਖੀਏ ਕਿ ਇਹ ਪਾਪ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫਲ ਮਿਲੇਗਾ ਓਹ ਵੀ ਸਦਾ ਲਈ।

3. ਸਾਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੁਆਚੇ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਨਰਕ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ—ਇਹ ਕਿੰਨੀ ਭਿਆਨਕ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ—ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਗੁਆਚੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਵਹਿ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ [ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ] ਕਿ ਨਰਕ ਅਸਲੀ, ਸਦੀਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਯਿਸੂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਲੋਕ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਦੀਪਕ ਕਾਲ ਲਈ ਉੱਥੇ ਜਾਣਗੇ, ਤਾਂ ਕੀ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਬੋਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਸਾਡੇ ਵਿਚਾਰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ‘ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ? ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਹੋਰ ਪੈਸਾ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਤਾਂ ਜੋ ਮਿਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ? ਅਸੀਂ ਸਦੀਵੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਸਥਾਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਇੰਨੀ ਊਰਜਾ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਜੀ ਰਹੇ ਹਾਂ?

ਲੂਕਾ 16:19-31 ਵਿੱਚ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਜੀਉਂਦੇ ਜੀਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦੇਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਛਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੇ ਪਤਾਲ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਸੀ [ਲੂਕਾ 16:27-28]। ਇਸ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਬਾਈਬਲ ਨਰਕ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਾਨੂੰ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁੜਨ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਵੱਲ ਮੁੜਨ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਨਬੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਵੱਲ ਮੁੜਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਰਕ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਬਾਰੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ।

ਹਿਜ਼ਕੀਏਲ 33:11  “11 ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਖ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਵਾਕ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਸਹੁੰ, ਦੁਸ਼ਟ ਦੀ ਮੌਤ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟ ਆਪਣੀ ਰਾਹ ਤੋਂ ਮੁੜੇ ਅਤੇ ਜੀਉਂਦਾ ਰਹੇ। ਹੇ ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਘਰਾਣੇ, ਤੁਸੀਂ ਮੁੜੋ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਭੈੜੇ ਰਾਹ ਤੋਂ ਮੁੜੋ! ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਮਰੋਗੇ?”

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁੜਨ, ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਦਿਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਆਤਮਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਰਕ ਦੀ ਸਦੀਵੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅਸਵੀਕਾਰਨ ਤੋਂ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਹਉਮੈ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ। ਸਾਨੂੰ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਬੇਅੰਤ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਲੋਕ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਸਾਨੂੰ ਮਸੀਹ ਕੋਲ ਆਉਣ ਲਈ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨਾਲ ਜੀਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਦਾਅ ‘ਤੇ ਹੈ। ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਸਮੇਂ ਯਿਸੂ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਪਾਪੀਆਂ ਲਈ ਰੋਇਆ [ਲੂਕਾ 19:41] ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ—ਇੱਕ ਪਿਆਰ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ 1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਚੀਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ। ਚੀਨ ਰਵਾਨਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹਾਇਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਪਹਿਲੇ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ, ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਗੰਭੀਰ ਗੈਂਗਰੀਨ ਸੀ। ਇਹ ਆਦਮੀ ਹਿੰਸਕ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲਾ ਨਾਸਤਿਕ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਧਰਮ-ਗ੍ਰੰਥ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਆਦਮੀ ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਦਰੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਦ, ਇਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਥੁੱਕਿਆ। ਹਡਸਨ ਦਾ ਕੰਮ ਇਸ ਆਦਮੀ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਬਦਲਣਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਦਿਲੋਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਹਿਲੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਉਸਨੇ ਇੰਜੀਲ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਸਾਂਝਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਪਰ ਆਦਮੀ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਬਦਲਣ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੋ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਆਦਮੀ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਇਆ।

ਹਾਲਾਂਕਿ, ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਇਸ ਆਦਮੀ ਦੀ ਸਦੀਵੀ ਕਿਸਮਤ ਲਈ ਚਿੰਤਤ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪੱਟੀਆਂ ਬਦਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਸਨੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ਕੋਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਨੇ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਆਤਮਾ ਲਈ ਆਪਣੀ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਰਣਨ ਕੀਤਾ, ਸਲੀਬ ‘ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਦਮੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ, ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ, ਅਤੇ ਹਡਸਨ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ। ਇਸ ਲਈ, ਹਡਸਨ ਉੱਠਿਆ, ਆਪਣਾ ਮੈਡੀਕਲ ਉਪਕਰਣ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹਡਸਨ ਨੇ ਨਰਮੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਬਦਲੀਆਂ, ਫਿਰ ਆਦਮੀ ਦੇ ਬਿਸਤਰੇ ਕੋਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਕੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਅਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਦਮੀ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ—ਅਤੇ ਹਡਸਨ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਲਿਆ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਸੋਚਣ ਲੱਗਾ—ਕੀ ਉਹ ਚੰਗੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ? ਕੀ ਉਸਦੇ ਸ਼ਬਦ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਠੋਰ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਰਹੇ ਸਨ?

ਇਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ, ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਨੇ ਮਸੀਹ ਬਾਰੇ ਬੋਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਆਦਮੀ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਪਰ ਫਿਰ, ਬਿਸਤਰੇ ਕੋਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਜਾਣ ਲਈ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਵਧਿਆ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਸਨੇ ਆਦਮੀ ਵੱਲ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ। ਉਹ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਆਦਮੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ—ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਹਡਸਨ ਨੇ ਇੰਜੀਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਕੇ ਯਿਸੂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਅਤੇ ਫਿਰ, ਦਰਵਾਜ਼ੇ ‘ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ, ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਦਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੰਜੇ ‘ਤੇ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ, ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਸੁਣੋ ਜਾਂ ਨਾ, ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ”—ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਦਿਲੋਂ ਯਿਸੂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਫਿਰ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਆਦਮੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ—“ਜੇਕਰ ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਰਾਹਤ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧੋ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ।” ਇਸ ਲਈ ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਨੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਆਦਮੀ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ। ਅਤੇ—ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ. ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ, ਉਹ ਆਦਮੀ ਇੰਜੀਲ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕੀਤੀ।

ਹਡਸਨ ਟੇਲਰ ਦੇ ਉਪਾਅ।

ਓ) ਅਕਸਰ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਫਲਤਾ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸ ਆਦਮੀ ਦੇ ਰੂਪਾਂਤਰਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਚਨ ਬੋਲਣ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਲੋਕ ਸੁਣਨਗੇ ਜਾਂ ਕੀ ਉਹ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਗੇ।

ਅ) ਸ਼ਾਇਦ ਜੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰੂਹਾਂ ਲਈ ਉਸ ਤੀਬਰ ਬਿਪਤਾ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਜੋ ਹੰਝੂਆਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ. ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਕਠੋਰਤਾ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਸੀਂ ਲਾਭ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਕਠੋਰਤਾ ਅਤੇ ਸਦੀਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਅਸਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਚਿੰਤਾ ਸਾਡੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਅਸਲ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਜਿੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਨਰਕ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ‘ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਓਨਾ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋਵਾਂਗੇ

ਗੈਰ-ਈਸਾਈ ਲਈ ਪ੍ਰਭਾਵ।

ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਮਸੀਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ 1 ਅਰਥ ਹੈ: ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਕ੍ਰੋਧ ਤੋਂ ਭੱਜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ [ਮੱਤੀ 3:7]। ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਬਹੁਤਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹੋ। ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰੋ। ਤੁਸੀਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾਵੋਗੇ।

ਦੋਸਤ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ? ਨਰਕ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਨਰਕ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਯਿਸੂ ਨੇ ਖੁਦ ਲੂਕਾ 13:3 ਵਿੱਚ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, “ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਤੋਬਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸਾਰੇ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੋਗੇ।” ਇਸ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਇਬਰਾਨੀਆਂ 9:27 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਰਨਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਹੈ।” ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰੇਗਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ, ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਹੁਣ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ।

ਪਿਆਰੇ ਦੋਸਤੋ, ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਠੋਰ ਸੱਚ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮੁੜੋ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਵੱਲ ਮੁੜੋ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਜੀ ਉੱਠਿਆ। ਅੱਜ ਯਿਸੂ ਵੱਲ ਆ ਕੇ ਨਰਕ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਗੇਮਾਂ ਨਹੀਂ ਖੇਡਣੀਆਂ! ਕੋਈ ਹੋਰ ਦੇਰੀ ਨਹੀਂ! ਕੋਈ ਹੋਰ ਬਹਾਨੇ ਨਹੀਂ! ਅੱਜ ਉਸ ਕੋਲ ਆਓ! ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਨੇ ਖੁਦ ਕਿਹਾ ਸੀ, “ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ…ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਰਾਜ ਨੇੜੇ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਤੋਬਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਖਬਰੀ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ!” [ਮਰਕੁਸ 1:15]. ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗਾ—ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਵਾਂ ਦਿਲ ਦੇਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਕਾਰਦੇ ਹੋ। ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਅਤੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਭੇਜੇਗਾ ਅਤੇ ਮਸੀਹੀ ਜੀਵਨ ਜਿਉਣ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਆਉਣ ਵਿਚ ਦੇਰੀ ਨਾ ਕਰੋ।!

ਮੈਨੂੰ ਨਰਕ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਬਾਰੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਇੱਕ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਪ੍ਰਚਾਰਕ, ਚਾਰਲਸ ਸਪੁਰਜਨ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਿਓ:

ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਅੱਗ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਸਰੀਰ ਹੈ—ਇੱਕ ਅੱਗ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ; ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਰਬਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇਵੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਐਸਬੈਸਟਸ [ਅਸਮਾਨੀ ਰੰਗ ਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਸੜਨ ਵਾਲਾ ਕੋਮਲ ਪਦਾਰਥ] ਨੂੰ ਲਾਲ ਗਰਮ ਕੋਲਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਿਆ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰ ਖਪਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਸਰੀਰ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਇਹ ਖਪਤ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਦਾ ਲਈ ਸੜ ਜਾਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਨਾੜਾਂ ਨੂੰ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਨਾਲ ਕੱਚਾ ਰੱਖ ਕੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਅਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਗੰਧਕ ਦੇ ਧੂੰਏਂ ਦਾ ਤੇਜ਼ ਧੂੰਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਫੇਫੜਿਆਂ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਹ ਘੁੱਟਦਾ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਮੌਤ ਦੀ ਰਹਿਮ ਲਈ ਦੁਹਾਈ ਦੇਵੋਗੇ, ਪਰ ਇਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ, ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।